ข้อความต้นฉบับในหน้า
มิ ทุติยัมปี..... ตติยัมปี..... ๓ ครั้งว่า ขอดังพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่ง
ของพระองค์พร้อมด้วยเหล่าพระสาวกครับ
นิม่ผน้องข้าพระองค์ เพื่อฉันติภารในวันรุ่งขึ้นด้วย
เถิด เราจะสัมฤทธิ์ได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรับนิมนต์
โดยตุณียภาพ คือ นั่งนั่ง ๆ ผู้มีปัญญาพึงรู้ตัวอาการ
นั้น ก็ นั่ง ๆ เฉย ๆ เป็นปกติ เหมือนพระพุทธรู้นั่ง
นั่ง ๆ สงบ ๆ เขาเรียกว่า อริยะญาณ คืออิ้ง ๆ
ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีทราบว่า พระพุทธองค์
ทรงรับนิมนต์แล้ว ทราบด้วยอาการนั่ง ๆ คือ เป็น
ธรรมเนียมที่ทำอย่างนั้น แล้วก็แสดงว่า รับโดยอาการ
ปกติ คือ ปกติใจต้องนั่ง ใจนิ่ง ๆ และท่านเศรษฐีจึงลูก
ลาภพระพุทธองค์ ถวายอภิวาทแล้วทำปักยืน เดินผ่าน
มือเวียน ๓ รอบ แล้วก็เดินกลับเข้าเมือง ตอนนี้ไม่กลัว
แล้ว เป็นพระโสดาบันแล้ว
พระอานนท์เล่าเรียนกรรมฐานว่า พระพุทธองค์
ทรงรับนิมนต์แล้ว ทราบด้วยอาการนั่ง ๆ คือ เป็น
ธรรมเนียมที่ทำอย่างนั้น แล้วก็แสดงว่า รับโดยอาการ
ปกติ คือ ปกติใจต้องนั่ง ใจนิ่ง ๆ แล้วท่านเศรษฐีจึงลูก
ลาภพระพุทธองค์ ถวายอภิวาทแล้วทำปักยืน เดินผ่าน
มือเวียน ๓ รอบ แล้วก็เดินกลับเข้าเมือง ตอนนี้ไม่กลัว
แล้ว เป็นพระโสดาบันแล้ว
พระอานนท์เล่าเรียนกรรมฐานว่า พระพุทธองค์
---
Please note: The text is in Thai and appears to be a religious or spiritual narration related to Buddhism.