อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 320/465

จึงนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง โดยเว้นจากโทษาการนั่ง ๖ ประการ คือ เวลาจะไปหาพระ จะต้องศึกษาว่าเราเราต้องนั่งเงียบอย่างไร ให้ถูกหลักวิชา คือ ๑. ไม่ให้นิ่งเกินไป ถ้านิ่งเกินไป เวลาพูดต้องตะโกน ต้องโหวกเหวก เวลาจะโน่น เอ็นมันแข็ง เดียวหว่านโกรธอีก ข้างหน้าก็หว่าวโกรธ แต่ข้างหลังชอบ เพราะได้ยิน สูญเสียบุคลิกดีไป มันเป็นอย่างนี้เพราะฉะนั้น เพราะฉะนั้นไม่อยู่ใจกลืนไป ๒. ไม่นิ่งใกล้เกินไป เพราะนิ่งใกล้แล้วจะเบี่ยงเสียแล้วก็เหมือนกระบิกระซิบบันจะเข้าไปใกล้ เพื่อให้มีความรู้สึกว่า สดับสนิท อย่างนี้ไม่ใช่ ยวนนะจะไปบีบไปบวดอย่างนั้น ๓. ไม่บังเหนื่อยลม ร่างกายเราเป็นอุปะะะ เป็น