อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 178/465

ในครั้งนั้น มีชายหายฟีนคนหนึ่ง เข้าไปหา ฟีน ในป่าเพื่อจะนำไปขาย หฟินมาได้แล้วจึงขอออกจากป่าเพื่อจะเข้าเมือง แต่มันไม่ทัน ประตูเมืองปิดก่อน เพราะป่านนั้นอยู่ในเมือง จึงต้องไปพักที่ศาลาเจ้าแห่งหนึ่ง นอนเอฟินหนุนหัวอยู่ ที่ศาลาเจ้านี้ให้หลายตัว ล้วนแต่แข็งแรง ไม่เป็นโรค ชาวบ้านนำมาขายเอาไว้ ได้เด็กฉ่อยอยู่ในต้นไม้ด้นหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากขาขาฟีนอนอยู่ พอตอนใกล้รุ่งใกล้ตัวสุดถ่ายอาหารกลางมาถูกใต้นอนได้ข้างล่างใกล้ตัวล่างถาม "ใคร ที่เธอรอดลงมา" ได้รับมูลสุดตอบว่า "ข้าเอง" ได้รับล่างถามว่า "ทำไมจึงถ่าย" ได้รับมูลสุดตอบว่า "ฉันไม่ได้พิจารณา" ถ้าขออภัยเรื่องนี้ก็จะจบแล้ว แต่ปรากฏว่าไม่ขออภัย ฉันไม่ได้พิจารณาเลยถ่ายลงไป ตอบด้วยความสุขมาแล้วก็ถ่ายต่อไปอีก ปีโตร ถ่ายอีกครั้ง ตรงนี้