อนาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 64/465

ซากคงนั้นเต็มไปด้วยมุ่นนอนที่ซ่อนใซ เต็มไปด้วยเหงามแสงที่มาในตอบซากผนั่น ถ้าเราเป็นท่าน อนาคินชะดับสูงจะคิดอย่างไร ท่านเดินผ่านอย่างนี้ ออกมา ก็ยังคุมะคำไม่ค่อยเห็นหนแต่ชดเจน เหนบ่วงๆ ตุมๆ หน่อยแต่กลืนขึ้นมา ให้รู้เลยว่าเน่าแล้ว ก็เกิดความสงสัยกลัวขนลุกซ์ คิดลองอย่างในเวลาเดียวกัน กลับดีทีเดียว แต่ก็ยังยืนอยู่ย่างนั้น มีมยักผู้ใจบุญมนหนือนชื่อว่า สีกายากัง ไม่ปรากฏร่าง สงแต่เสียงอันไฟเราเหมือนคนเคาะกระดิ่งทอง ไว้เราากับท่านเศรษฐีโดนไม่ให้น่าท่านเศรษฐีรู้ว่า”ช่างหนึ่งแสนเชือก มาหนึ่งแสนตัว รถเทียบมาหนึ่งแสนผัน สารงาสงเครื่องระดับอันต่ำอันนึ่งแสนคน ทั้งหมดรวบแล้วคุณค่างไม่เท่ากับเสื้อหนิงใน ๑๖ ของเท้าที่ก้าวอย่างไป ๑ ก้าว เพื่อจะเข้าส่าพระสัมมาสมุทรเจ้า ท่านเศรษฐีถ้าประ่ง ไปข้างหนัาลึกกว่า อย่าอย่อนไกล้เลย ก้าวต่อไป” ขณะนั้นเองแสงสว่างได้ปรากฏแก่ท่านเศรษฐี เพราะใจ