การสนทนาของอานาถบิณฑิกเศรษฐี : หน้า 88/465

ด้วย แต่ก่อนนี้น่านน้ำมีมั่งเงินตรา เวลา และอารมณ์ ตกลงจากไว้แล้ว พูดอย่างไรต้องเป็นอย่างนั้น ๆ ก็ อย่างงั้น โอ้! ไม่ขายหรอก แต่ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ยืนยันอย่างชิงชัง ปกติท่านเป็นคนสุข อ่อนน้อมอ่อนนต มโนเอื้อเฟื้อ มดตะ ดวงตาก็อ่อนโยน แต่พูดออกว่า ไม่ขายแค้นนั้น ทั้งๆ ที่ขายขาย แล้วท่านก็ลงแล้ว แล้วก็กลับ คำอย่างนี้ เสียงที่มันหนักขึ้นมาดหน่อย มันหนากขึ้น “พระองค์ท่านเหม็นไม่ได ้หรอก ฉันไม่ยอมเพราะพระองค์”