ความเมตตาและการสร้างบารมี : หน้า 14/234

รุ่นหนึ่งประมาณ mo - ๕๐ คน แต่เวลาผ่านไปคนก็ค่อย ก็ร่อยหรอลงไป ผลสุดท้ายเหลือเพียงแค่คนสองคน ตรงนี้เอง ทำให้หลวงพ่อได้ข้อคิดว่า การที่ใครคนใดคนหนึ่งจะมีโอกาสได้รับความเมตตาจากกัลยาณมิตร ที่มีความรู้ความสามารถ แล้วนำมาฝึกตนให้คุณธรรมเกิดความเจริญงอกงามได้นั้น เขาจะต้องประกอบด้วย บุญ ๓ ระดับ คือ ๑. คน ๆ นั้นจะต้องมีบุญที่ได้มาเจอกัลยาณมิตร ๒. เมื่อได้รับคำเตือนจากกัลยาณมิตรแล้ว ตัวเองต้องมีบุญพอจะรองรับ คำเตือนของท่านได้ตลอดรอดฝั่ง ๓. เมื่อรองรับคำเตือนได้แล้ว ยังต้องมีบุญได้รับใช้ผู้ที่เป็นกัลยาณมิตร เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณกันด้วย ได้ไหม บุญ ๓ ระดั ระดับนี้แต่ละคนมีไม่เท่ากัน บุญที่มาเจอกัลยาณมิตรนั่นพวกหนึ่ง เจอแล้วจะรองรับบุญของท่าน บางพวกรับได้ แต่ว่าต้องต่างคนต่างอยู่ ไม่สามารถจะทำงานร่วมกันได้ บางพวกเมื่อได้รับคำเตือนแล้วอยู่ร่วมทำงานได้ มีโอกาสตอบแทนพระ คุณท่าน และยังตั้งเป้าหมายที่จะไปสร้างบารมีเคียงบ่าเคียงไหล่กันต่อไปอีกด้วย สร้างบารมีได้ตลอดรอดฝั่ง พบอะไรแล้วอย่าปล่อยผ่าน มีสิ่งหนึ่งที่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อที่หลวงพ่ออยากจะเล่าให้ฟัง มีคำอยู่คำหนึ่ง เกิดขึ้นมา คือ คำว่า “สร้างบารมีได้ตลอดรอดฝั่ง” พระเทวทัต บางคนสร้างบารมีได้ไม่ตลอดรอดฝั่ง แหกคอกออกไปเลย อย่างเช่น พระสุทิน สร้างบารมีได้ตลอด แต่กระร่องกระแร่ง มีแผลใจจนกระทั่ง ลาโลกไป เพราะท่านเป็นต้นบัญญัติปาราชิกเรื่องไปเสพเมถุนกับภรรยาเก่าของ ตัวเอง