ข้อความต้นฉบับในหน้า
60.0
60.0
ดูตอนจบ หรือเหมือนการเรียน เขาไม่มาสนใจว่า เราจะมาเข้าห้องหรือไม่เข้า
ห้องเรียน สนใจแต่ตอนสุดท้ายสอบผ่านไหม สอบผ่านก็คือผ่าน ไม่ผ่านก็ตก
แต่ครูฝึกของเรานั้น ท่านได้เสียสละให้มาก ๆ ถ้าเราสังเกตท่านทุ่มเท
ให้มาก ใครที่กำลังแย่ ท่านก็บอก วิธีหว่าน วิธีไถ วิธีการพัฒนาปรับปรุงตัว
แต่จากนี้เมื่อเรารู้วิธีหมดแล้วครูฝึกบอกว่า ครูฝึกจะห่างตรงจุดนี้ไป แต่จะเก็บ
ผลเหมือนเดิม เพื่อต่อไปภายภาคหน้าเราต้องเข้าสังคมไม่มีใครจะบอกเรา ทุก
อย่างต้องอยู่ที่ตัวของเราเองว่า เราทำตามหมู่คณะได้หรือเปล่า เราต้องกล้าตั้งแต่
เป็นเณร เราจะสามารถทำได้ทุกอย่าง เราต้องอดทนต่อการสร้างบารมี ต้อง
กดดันตัวเราเองเสมอ กดอกุศลกรรมลงไป อย่าไปทำ ดัน ดันคุณงามความดี
ขึ้นมา
สิ่งที่ได้เรียนรู้รับฟังจากครูฝึกของเราในวันนี้ ถ้านึกคิดทีไรก็ภูมิใจกับตัว
เองเสมอ อย่างน้อย ๆ เราได้โอกาสเรียนรู้ในสิ่งที่เรายังไม่รู้ และสามารถนำไป
สอนตัวเองได้ ในยามที่เราเติบโตไปในอนาคต เราย้อนกลับมาระลึกถึงก็จะ
เกิดความรู้สึกปีติภาคภูมิใจอีก
กราบขอบพระคุณครูฝึกมากครับ ที่คอยให้โอวาทและกำลังใจแก่พวก
ผมตลอดมา
60.0
10
๖ สิงหาคม ๔๖
....ตัวแทนของหลวงพ่อ
ท้องฟ้าดูเศร้าหมอง....ไม่
แจ่มใสเหมือนวันก่อน ดูคล้าย
ฝนจะตกแต่ไม่ตก วันนี้ผมเหงา
และคิดถึงเพื่อนที่จากไปจาก
60.0
60.0
60,0