ประสบการณ์การฝึกตัวในช่วงเตรียมบวช เปิดค่าย ตำนานสามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิต หน้า 166
หน้าที่ 166 / 234

สรุปเนื้อหา

ผู้เขียนแบ่งปันประสบการณ์ที่มีความปีติใจและภาคภูมิใจในการฝึกตนระหว่างเป็นสามเณรเตรียมบวช ซึ่งเป็นการหล่อหลอมให้เติบโตทางจิตใจและบุคลิกภาพ แม้จะพบอุปสรรค แต่การสอนจากครูฝึกและการให้กำลังใจทำให้การฝึกสอนเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ผู้เขียนได้เรียนรู้ความสำคัญของการเชื่อฟังและการปรับตัวให้เข้ากับการฝึกฝน พร้อมกับได้รับบุญบารมีเพิ่มเติมในทุกวัน

หัวข้อประเด็น

-การฝึกตน
-ความปีติใจ
-บทเรียนจากครูฝึก
-การเผชิญหน้ากับอุปสรรค
-การเติบโตทางจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

| 60.0 60-0 60,0 60. 60 60 60 บันทึกหน้าสุดท้าย นับตั้งแต่ผมเข้าวัดมาผมมีความปีติใจและภาคภูมิใจอะไรต่ออะไร หลาย ๆ อย่าง ที่ผมปีติและภาคภูมิใจที่สุดคือ “ฝึกตัวก่อนเป็นพระ” หรือการ ฝึกตนขณะเป็นสามเณรเตรียมบวช ภาพนี้ผมยังไม่ เสมอมา เอง เพิ่มสิ่งที่ดีแ ยังไม่ลืมและลืมไม่ลง ยังจำติดหัวใจ ไตรมาสแรกของการฝึกฝนตนเอง ครูฝึกให้เราแก้ไขข้อบกพร่องของตน เพิ่มสิ่งที่ดีแล้วให้ดียิ่งขึ้น สร้างความดีใหม่ ๆ และให้ทำเสมอต้นเสมอ ปลาย ผมเองมีบ้างที่ท้อแท้และล้ม แต่มีใครคนหนึ่งคอยให้กำลังใจให้สู้ต่อไป วันแล้ววันเล่าที่ผ่านไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน จากวันแรกที่ไม่รู้อะไร ได้รับการ หล่อหลอมจนกลายมาเป็นผู้นำ จากไตรมาสแรกที่ฝึกการรับคำสั่งและให้ปฏิบัติ ตาม มีบางครั้งที่ผมไม่ค่อยพอใจ แต่ผมก็อดทน และนึกว่าการที่เราไม่พอใจ นั้น เพราะว่าเรายังมีใจไม่เป็นหนึ่งกับครูฝึก ครูฝึกบอกให้เดินซ้าย เราต้องเดิน ซ้าย บอกให้เดินขวา เราต้องเดินขวา ไตรมาสแรกผ่านไป พร้อมกับกำลังใจ และบุญบารมีเพิ่มขึ้นทุกวัน 60-20 60.0 60-70 60.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More