การเอาชนะความขี้อาย: อนาคตที่ดีกว่า : หน้า 157/234

60-0 60.0 60.0 ๒ พฤษภาคม ๔๗ ใจสบาย วันนี้ ได้นั่งสมาธิทำให้ใจสบายมีอารมณ์ในการปฏิบัติธรรมมากขึ้น ดีใจ ที่ได้มีโอกาสมาใช้สถานที่ปฏิบัติธรรม “สุขสันโดษ” เป็นประวัติศาสตร์ที่น่าจด จายจนก ๖ พฤษภาคม ๔๗ ผมต้องทำได้แน่ ผมยังจำได้ว่า ครั้งหนึ่งในชีวิตวัยเด็ก ผมเป็นคนขี้อาย เจอไมค์ไม่ได้ เป็นต้องสั่น หน้าซีดเลยทีเดียว ที่จริงแล้วผมไม่อยากเป็นอย่างนั้นเลย ผมอยาก จะพูดเก่ง เทศน์เก่ง เหมือนพวกพี่ ๆ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ในเมื่อ ความเป็นคนขี้อาย มันครอบงำใจผมไปมากกว่าครึ่งแล้ว พอวันเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ร่างกายก็เริ่มจะโตมากขึ้น ควบคู่ไปกับ ความคิดที่มีเพิ่มขึ้น ก็เริ่มคิดว่า ชีวิตพระ ชีวิตเณร มันต้องเทศน์ มันต้องเทศน์ ให้เป็น เทศน์ให้ได้ เราไม่มีทางที่จะเป็นคนขี้อายไปตลอดชีวิต อาจจะเป็นเพราะว่า กลัวค่าพูดจะหมด ก็พูดมากขึ้น ก็พูดกับ เพื่อน ๆ นี่แหละ หัดพูด หัดใช้ภาษา หัดใช้กิริยา ท่าทางในการพูด ไม่น่า เชื่อเลย ความเป็นคนขี้อายของผมมัน ลดลงไปเยอะมาก ผมเริ่มกล้าที่จะ แสดงออกในที่สาธารณะ และมีความมั่น ใจเพิ่มมากขึ้นว่า ผมต้องเทศน์เป็น 60.0 60.0 60-0