ความอดทนและการต่อสู้ในชีวิต : หน้า 202/234

| 0.0 60.10 60.10 600 60 60 60 60.000 ความอดทนมากขึ้นเป็น ๒ เท่า แต่ถ้าถามว่า สนุกไหม ผมไม่พูดว่า ไม่สนุก หรอก เพื่อนไหว ผมก็ไหว คิดได้แค่นี้แหละ แต่ถ้าเราผ่านมาได้เส้นทางที่เรา จะเดินต่อไปมันจะง่ายขึ้นอีกเป็นกอง ผมมักจะมองถึงอนาคตของตัวเองอยู่เสมอว่า เราจะไปได้ไกลขนาดไหน เราจะไปรอดหรือเปล่า แต่เมื่อฝึกตัวไปเรื่อย ๆ ความรักเพื่อน รักทีม มันจะ เพิ่มพูนทับทวีมากขึ้นมาเองโดยที่เราไม่รู้ตัว มีเหมือนกัน เมื่อฝึกตัวหนักเข้า จนทำให้รู้สึกว่า มันจะทนไม่ไหว หนักเกินไปไม่มีเวลาพักเลย อยากจะหาที่สงบ ๆ สักแห่งแล้วร้องตะโกนออกมา ดัง ๆ แต่มันทำไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากทำตาม กฎและระเบียบไปเรื่อย ๆ จนความรู้สึกต่าง ๆ มันค่อยทุเลาเบาบางไป ยิ่งเวลาแห่งความเป็นสามเณรของเราเหลือน้อยลงเต็มที่ แต่การฝึกตัว ของพวกเรากับยิ่งเพิ่มพูนขึ้นเป็นเท่าตัว ยิ่งหาเวลาส่วนตัวไม่ได้เลย เวลาพัก ผ่อนนะเหรอมีโอกาสได้นั่งหลับสักนิด ก็ดีถมเถแล้ว ส่วนใหญ่จะวนเวียนอยู่กับ เช้าทำวัตร เดินไปฉัน บ่าย เรียน ฝึกตัว เย็นก็ต้องทำวัตร ฟังฝันในฝัน เขียน บันทึก ๕ ทุ่มจำวัตรด้วยความเหนื่อยและอ่อนล้ามาทั้งวัน จึงไม่ยากเลยที่จะ ปิดเปลือกตาหลับไปอย่างไม่รีรอ วันนี้ผ่านไป พรุ่งนี้ก็ต้องมาเริ่มต้นใหม่ อยากจะบอกว่า เหนื่อยแสน เหนื่อย อยากจะบอกว่า ท้อและหมดกำลังใจแต่ก็ทำไม่ได้ ยิ่งเมื่อหันมา มองเพื่อนทุกรูป ที่ได้ร่วมสุขร่วมทุกข์มาด้วยกัน ผมเข้าใจทันทีว่า หัวใจเขาคิด อย่างไร ก็คงไม่ต่างอะไรกับที่ผมกำลังเป็น คือ ทุกรูปล้า แต่ใบหน้าของทุกรูป กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยแววตาแห่งความหวัง รอยยิ้มแห่งนักสู้ รอยยิ้มที่ทำให้ผม มีกำลังใจ มีเรี่ยวแรงที่จะฮึดสู้ได้อีกต่อไป 60-0 60-0 60