ความหวังและการต่อสู้ในชีวิต : หน้า 148/234

60-70 60 60 60 60.0 60-90 60.0 แต่ยามใดสิ้น มั่นให้เกิดขึ้น เมื่อมีความหวัง ก็ต้องใช้ความหวังนั้นให้เต็มที่ หวัง ยามนั้น ต้องทิ้งความหวังอันเก่าไป แล้วสร้างความหวังใหม่ขึ้นมา เพราะ ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ยังมีลมหายใจอยู่ ตราบนั้นความหวังของชีวิตก็ ยังไม่หมดไป เพราะฉะนั้นต้องสร้างความเชื่อมั่นและความมุ่งมั่นให้เกิดขึ้นอยู่ ตลอดเวลา ความเปลี่ยนแปลงหรือจุดพลิกผันของชีวิตเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อมันได้เกิด ขึ้นมาแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับมาได้ แต่มันก็ยากที่จะยอมรับได้ง่าย ถึงอย่างนั้น ก็ต้องทำใจยอมรับมัน แล้วเลือกที่จะเดินหน้า....ก้าวต่อไป ถ้าเราไม่เลือกที่จะก้าว เดินหน้าไปแล้ว ก้าวต่อ ๆ ไป จะเกิดขึ้นได้อย่างไร แม้มันจะพลาดไป ผิดหวัง เศร้าเสียใจไป มันก็แค่นั้น ไม่สามารถที่จะย้อนเวลาให้กลับคืนมาได้เลย มีแต่ต้อง สู้ต่อไปเท่านั้น มีใครบ้างที่ไม่เคยล้ม แต่เมื่อล้มแล้วต้องลุกขึ้นสู้ สู้ ๆ จนกว่าจะ หมดลมหายใจ ถ้าจะถามว่า เมื่อรู้ประกาศผลสอบที่ออกมาแล้ว ไม่เป็นไปดั่งที่คาดเอา ไว้แล้วรู้สึกอย่างไร ? ก็คงขอตอบว่า รู้สึกเสียใจที่มิอาจจะสอบได้ทุก ๆ ปีต่าง หาก มันทำให้สูญเสียความมั่นใจและความเชื่อมั่นไปจนแทบหมดสิ้น เพราะมิใช่ ว่า ผมจะไม่ไปเรียน ไม่ไปสอบทำข้อเขียน ผมจำได้ว่า ผมเข้าห้องเรียนแทบทุก ครั้ง จะขาดก็ขออนุญาตพระอาจารย์ไปทำกิจธุระ ตั้งแต่ประโยค ๑-๒ ถึงประโยค ๔ ณ ปัจจุบันอย่างเสมอมา ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงตก ถ้าผมมิได้เข้าห้อง เรียน หรือไม่ไปทำข้อสอบเลย หรือไปเรียนไปทำแบบขาดบ้างเรียนบ้าง แล้วสอบ ไม่ได้ ผมคงไม่เสียใจเลย เพราะผมคิดว่า แม้กิจวัตรกิจกรรมผมร่วมทำในหมู่คณะ ยังไม่สมบูรณ์เต็มที่ ผมก็ขอใช้เวลาในการเรียนการทำข้อสอบให้เต็มที่ อยากจะ ร้องไห้ออกมา น้ำตามันก็ไม่ไหลออกมา ผมก็จะพยายามทำใจให้เข้มแข็ง ให้มุ่ง มั่นขึ้นมาให้ได้ และที่รู้สึกพลาดหวังผิดหวัง อย่างแรกคงเป็นเพราะว่า นี้เป็นการ 600 60-0 60-20 60.