การฝึกฝนและการปรับจังหวะชีวิต : หน้า 177/234

60.00 6020 50-20 ในตอนแรกก็อึดอัดบ้าง เพราะเ เพราะเริ่มเปลี่ยนแปลงจังหวะชีวิตให้เร่งขึ้นอีก แต่พอหลัง ๆ มา “เมื่อเราทำได้เป็นปกติ จังหวะชีวิตก็เร็วเป็นปกติโดยไม่รู้ ตัว” และไม่อึดอัด เพราะได้จัดระบบชีวิตใหม่ให้ลงตัวกับความคิดของเรา เรา จะยินดีฝึก หรือ ยินยอมฝึกก็ตาม อย่างไรก็ต้องฝึก จะคิดอย่างไรก็จงเลือกเอา เถิด ผมเลือกยินดีฝึก เพราะผมมองเห็นคุณค่า และความตั้งใจของครูฝึก ที่จะ เห็นเราได้ดี เราได้ไม่ใช่ท่านได้ ไม่มีประโยชน์เลยที่จะมัวไปเศร้าหมองใจกับคน ที่ทำให้เราดี ถ้ามองในสิ่งที่ดี เราก็ยินดีที่จะทำในสิ่งนั้น ถึงแม้ว่า ในวันนี้ยังทำ ได้ไม่ดี ถ้าพยายามต่อไป สักวันก็ได้เอง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ครูฝึกและพระพี่เลี้ยง ทุกรูป ให้ทำอะไร แต่อยู่ที่ว่า เราจะทำได้หรือไม่ และอย่างไร ซึ่งเราต้องปรับ ตามกิจวัตรกิจกรรม ไม่ใช่ให้กิจวัตรกิจกรรมปรับตามเรา ประเพณีของรุ่นพี่ ก่อน ๆ ท่านทำไว้ดีแล้ว ถึงรุ่นเราก็ต้องทำให้ดี หดยิง ขึ้นไป รุ่นน้องก็หวัง มองเราเป็นต้นแบบ เหมือนรุ่นพี่ที่เป็นแบบให้เรา เรานึกถึงรุ่นก่อน ๆ ด้วยความ ชื่นชมอย่างไร ต่อไปรุ่นน้องก็จะมองเราอย่างนั้น ณ ๆ วันนี้ ผมได้เดินทางในเส้นทางการฝึกตัวมาถึงจุดนี้ ได้มองย้อนกลับ ไปดูจุดเริ่มต้นในการฝึกฝน และผลสำเร็จในปัจจุบัน “ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง ที่ผ่านบทฝึกมาได้ช่วงระยะหนึ่งแล้ว สามารถยกระดับตัวเองให้ดีกว่าแต่ก่อน ที่ผม ทำได้อย่างนี้ “ถึงแม้จะยังไม่ดีมาก แต่ก็ยังดีกว่าเก่า” ก็เพราะบทฝึกที่นำมาฝึก ให้พวกผม “ผมเป็นคนโชคดีจริง ๆ” ที่มีคนคอยเอาใจใส่มาโดยตลอด ขอกราบขอบพระคุณครูฝึก สำหรับความห่วงใย ถ้อยคำดี ๆ ทำให้ผม มีกำลังใจที่จะฝึกตนให้ยิ่ง ๆ ขึ้น ขอกราบขอบพระคุณมากครับ 60,20 60.10 60.AD