การใช้ชีวิตระหว่างทางโลกและทางธรรม : หน้า 181/234

6000 60.20 เคยมีเพื่อนสหธรรมิกรูปหนึ่งท่านใจตก อยากจะไปใช้ชีวิตในทางโลก พอดีบุญเก่า ในตัวมาเตือนสติ พระอาจารย์รูปหนึ่งท่านได้ยินเข้า ท่านบอกว่า ชีวิตในทางโลก มันไม่หมูอย่างที่คิดหรอก ทำให้สามเณรรูปนั้นได้คิด จับปากกาพร้อมกระดาษ มานั่งเขียนข้อดีข้อเสีย ระหว่างการอยู่ทางโลกและทางธรรม อย่างไตร่ตรอง พิจารณาถึงความโชคดีของตนเอง แต่ผมกลับมองเห็นว่า สิ่งเหล่านี้ เป็นเครื่อง วัดใจ วัดตบะของตัวผมเอง ที่เข้ามาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะในเพศภาวะของ นักบวชที่เขากราบไหว้ เราจะบอกตัวเองได้อย่างภาคภูมิใจเสมอ ต่อเมื่อเราได้ใช้เวลาในชีวิตอย่าง คุ้มค่า และเราจะรู้สึกว่า ชีวิตที่เหลือนั้น เป็นกำไรชีวิต เพราะตัวเราต่างอาศัย ความเชื่อ และความศรัทธา คำสองคำนี้มีพลังมากพอที่จะทำให้ตัวเราทำอะไรได้ อย่างที่ใจอยากทำ หากเราคิดว่า เราต้องทำได้ มันก็ต้องทำได้ คงไม่ใช่เรื่องใหม่ หรือเรื่องแปลกเลย ที่บางสิ่งบางอย่างจะพัฒนาขึ้น หรือจะเสื่อมโทรมตามกาลเวลา ชีวิตของผมก้าวมาสู่การเป็นสามเณรเตรียมบวชนี้ ผมว่า ผมได้อะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ผมไม่เคยได้ สิ่งที่เรียนรู้มาจากวิชาที่เรียน ประสบการณ์บางอย่างจากชีวิตจริง และการทำงานของครูฝึก บางประสบการณ์มาจากปัญหา ถ่ายทอดเป็นภาษา ความรู้ที่มีต่อศิษย์ทุกคนได้เก็บเป็น ประสบการณ์ การเรียนรู้ถูกบรรจุลง เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องใช้ในการดำเนิน ชีวิตไปสู่ฝันเพราะฝันที่เราจะไปนั้น มันต้องทั้งอดและทน “ถ้าอยาก ให้สิ่งที่เราฝันเป็นจริง มันต้อง ทำ และทน เพราะหนทางมันไม่ง่าย” 60-70 50-20 60.AD