การเปลี่ยนแปลงชีวิตที่วัดพระธรรมกาย : หน้า 192/234

60.20 60-70 60.10 600 60 60 60 ในอีกมุมมองหนี่ง ของข้าพเจ้า จากวันที่ชีวิตพลิกผันเข้ามาสู่วัดพระธรรมกาย..... ปี ๒๕๓๘ พลบค่ำของวันหนึ่ง ขณะที่รับบุญทำน้ำปานะให้พระภิกษุและ สามเณรที่ทำวัตรสวดมนต์เสร็จ ฉันเสร็จแล้วหลวงพ่อที่วัดเรียกผมไปพูดว่า จะให้ มาศึกษาต่อที่กรุงเทพฯ ผมก็ตอบว่า ครับ เมื่อจัดข้าวของเสร็จ ก็ขึ้นรถกระบะที่มุงหลังคา จำได้ว่า วันนั้นท้องฟ้า มืดครึ้ม สายฝนได้โปรยปรายสาดซัดเข้ามาในรถ ทำให้หนาวเหน็บทั้งกายและใจ น้ำตาก็รินไหลออกมา รู้ว่าในใจไม่อยากจะจากบ้านมาเพราะยังมิได้บอกโยมให้ ทราบเลย ตลอดทั้งคืน ยังข่มตาหลับ ไม่ลง ยังคิดอยู่ว่า อนาคตเราจะทำ อย่างไร สักพักก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อเรา ตัดสินใจที่จะมาแล้วต้องทนและสู้ต่อ ไป เหมือนกับหลวงพ่อที่วัดท่านให้ โอวาทว่า เราต้องเป็นใหญ่เป็นโตให้ได้ จะเป็นได้ต้องสู้ เหมือนกับกอไผ่หน่อ ที่ออกมาต้องสูงกว่าต้นเดิมแล้วแตกกิ่ง 60-0 60.0 60-0 600