ประสบการณ์ในวัดพระธรรมกาย : หน้า 207/234

60.000 60.20 กับการลงโทษ ไม่ได้ ถ้านึกถึงตอนนี้ คงอยู่ไม่ได้แน่นอน ถ้าทำผิดทะเลาะวิวาทกัน จะถูกทำ โทษด้วยการตีแล้วให้แช่ในบ่อส้วมให้เปิดฝาแล้วกระโดดลงไปแช่ในนั้นจนกว่าจะ พอใจ ความรู้สึกตอนนั้นมันอยากจะกลับบ้านเต็มทนเบื่อมาก ๆ แบบนั้น แต่ทนได้เพราะอายคนที่บ้านเขาจะพูดได้ว่า ยังไม่บวชก็กลับบ้านแล้ว ไม่เอาไหนเลย จะเอาดีได้อย่างไร เพื่อน ๆ เขาแอบกลับบ้านกันนับได้เกือบ ๓๐ รูป พอเรารู้ก็ตามเขาไปด้วย แต่ไปไม่ถึงเพราะทางมันไกล ประมาณ ๓๐ กิโล เมตร เดินทางยังไม่ได้ครึ่งทางเลย เขาก็เอารถมาตามกลับ จากนั้น ไม่คิดกลับ บ้านเลยต้องบวชให้ได้ ต้องอยู่ให้ได้จึงอยู่ได้จนถึงวันนี้ โดยไม่คิดจะถอยหลังกลับ ไปอีกแล้ว เมื่อก้าวเข้ามาแล้วต้องกล้าสู้ต่อไป เมื่อเข้ามาอยู่วัดพระธรรมกาย ความรู้สึกครั้งแรกที่เข้ามา มันไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่ เพราะคนมากที่ วัดใหญ่ หาความสงบได้ยาก เพราะยังไม่รู้ว่า เขามีระเบียบวินัย ซึ่งต่างจากที่ เคยพบมา คิดแต่ว่า คงเหมือนกันหมด แต่พอมาอยู่นาน ๆ เข้า ความรู้สึกเดิม ๆ ก็หายไป ความรู้สึกใหม่ก็เข้ามาแทน คือ สร้างบารมีกันเป็นหมู่คณะใหญ่ทำ ความดีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน บวชทั้งที่ต้องบวชไม่สึก ซึ่งไม่ได้ พบแบบนีในทีอื่น ๆ ถึงแม้ผมจะเคยบวช มาก่อนหน้านี้ แต่เป้าหมายของ วัดที่เคยอยู่ไม่มีแบบนี้เลย บวชเรียนเพียงแค่นี้ไม่คิดจะทำ เพื่อตอบแทนศาสนาที่ทำให้เขา 50-20 60.00 60.00 60.AD