ข้อความต้นฉบับในหน้า
60.0
สามเณรที่อยู่ข้างนอกเหมือนกันว่า เขา
คิดอย่างไร และบวชแล้วจะอยู่ต่อไป
หรือเปล่า กิจวัตรในวัดเป็นอย่างไร เขา
ก็บอกไม่ปิดบังเลยว่า กิจวัตรก็เหมือน
กับของเรานี่แหละ แต่เขาไม่รวมตัวบ่อย
เน้นที่การเรียน ใครไม่เรียนก็ให้เวลา ๒
ปี ในการสอบให้ผ่าน แต่เวลาว่างของ
60.0
60.0
เขาก็อ่านหนังสือนวนิยาย ฟังเพลง ได้เหมือนกัน และห้องก็แยกกันเป็นส่วนๆ ไป
เขาบอกว่าเรียนให้จบ พร้อมกับเรียนทางโลกไปด้วย เรียนจบแล้ว ถ้ากระสันก็จะสึก
ถ้าไม่ก็อยู่ต่อไป
ผมว่าสามเณรวัดเราโชคดีครับ โชคดีกว่าคนข้างนอกในวัยเดียวกันนี้
บางคนต้องทำมาหากินแล้ว ไม่มีเวลาเล่นหรอก หรือไม่อย่างนั้นก็เรียน เที่ยวเตร่ไป
ہے
เรือย ๆ
V
กลับมาที่งานกฐินดีกว่า ปีนี้ญาติโยมมาร่วมงานมากมาย ถวายปัจจัยหลวง
พ่อกันสุด ๆ เห็นแล้วก็คิดว่า ถ้าเราไม่อยู่ที่นี่ก็คงไม่ได้เห็นและไม่ได้คิดหรอกว่า
คนที่ทำแบบนี้ สร้างบารมีแบบนี้ก็มีด้วย ตอนเย็นพระก็ไปกรานกฐินกันที่โบสถ์ มี
เพื่อนคนหนึ่งมาร่วมงานด้วย เขาบอกว่า วันนี้ปลื้มมาก ทำบุญหมดตัวเลย ไม่
เหลือเงินเลย ก็ถามเขาว่า แล้วจะกลับอย่างไร กลับกับรถที่รับส่งสิ โอ้โฮ !
ก็อนุโมทนากับเขาด้วย เพราะเป็นการยากที่ญาติโยมจะทุ่มเทแล้วไม่คิดว่าจะมีเงิน
กลับบ้านหรือเปล่า ทำอย่างเดียวเพื่อกฐินสร้างอาคาร ๖๐ ปี
อาทิตย์นี้ก็จะมีงานยกหลังคาหอฉัน ซึ่งหลวงพ่อบอกให้ทำใจให้ใสรับ
บุญกฐินซึ่งส่งผ่านมาถึง ๗ วัน ในโลกมนุษย์ ตอนนี้กำลังทำใจใสอยู่ พยายาม
ไม่ให้ขุ่นมัวเลย คำอธิษฐานที่ตั้งใจไว้จะได้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ในปัจจุบันนี้
D
60.0
60.0
60-0