ความหวังหลังสอบตกและการเตรียมบวช : หน้า 149/234

60.0 60-40 60.0 สอบตกครั้งแรกในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ หรือตั้งแต่เกิดมา บุญที่ผมได้สั่งสมมา ในอดีตชาตินั้นคงมาได้เพียงเท่านี้ในเพศสามเณร หากว่าผมมาตั้งแต่อายุยังไม่มาก คงมีโอกาสได้ใช้ไพ่หลาย ๆ ใบทีเดียว แต่เมื่อปัจจุบันเป็นแบบนี้จะโทษใครได้ จะโทษก็ที่ตัวเราทำบุญมาน้อยไป จึงไม่ สามารถสอบไล่ได้บาลีสนามหลวงทุก ๆ ปีที่เรียนที่สอบ แต่มิใช่ว่า พี่เณรน้อง เณรที่สอบไม่ได้จะไม่เสียใจ ก็คงจะเสียใจ เศร้าใจ เหมือนผมนั่นแหละครับ ไม่ มากก็น้อย ซึ่งก็คงยังทำใจไม่ได้เลยในวันประกาศผลสอบ แต่มาในวันที่สองหลัง ประกาศผลสอบแล้ว ผมได้ฟังโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ ผมเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาได้อีก และผมก็ยังมิได้สูญเสียอะไรนอกจากความหวังอัน เก่า แต่ผมยังมีความหวังอันใหม่ในระยะใกล้นี้ ซึ่งครูฝึกได้เมตตากรุณาให้ผมได้ เดินทางไปสู่เพศพระภิกษุเร็วขึ้น ผมจะขอใช้ความหวังอันใหม่นี้ให้ดี ๑๙ มีนาคม ๔๗ ฝึกเทศน์สอน ในช่วงสายของวันนี้ สามเณรเตรียมบวชทุกรูปได้ไปที่ห้องอธิปัญญา หมู่บ้านปฏิบัติธรรมเพื่อฝึกการเทศน์ โดยมีครูฝึกและสามเณรผู้ที่ผ่านการเทศน์ แล้วชี้แนวทางสิ่งดี และสิ่งที่ควรปรับปรุงแก้ไข โดยส่วนรวมผู้ที่เทศน์ในวันนี้ดีกว่า วันก่อน ๆ เรื่องที่นำมาเทศน์นั้นล้วนมีข้อคิดและเป็นประโยชน์มาก ถึงแม้ว่าจะ พึ่งเริ่มต้นเท่านั้น แต่ผลที่ออกมาดีเกินคาดครับ ถ้าหากฝึกบ่อย ๆ สม่ำเสมอ ทุกรูปจะ เป็นนักเทศน์ที่เยี่ยมมากครับ ตอนบ่าย ๑๓.๑๕ น. สามเณรเตรียมบวชได้ไปรับบุญที่โกดัง ๑๖ ไป ขัดดอกบัวสีต่าง ๆ เพื่อที่จะนำไปติดประกอบบูชาที่หอฉันคุณยายฯ ทุกรูปรับ บุญกันอย่างขยันขันแข็ง ถึงแม้ว่าจะเพิ่งตื่นจากการพักผ่อนก็ตาม บางรูปถึงกับ 60.0 60-20 60,0