พระมหาโมคัลลานะและคำสอนที่มีคุณค่า : หน้า 12/96

พวกภิภูสุทธเสนพระมหาโมคัลลานะ ในเวลายืนวันรุ่งขึ้น พวกภิภูประชุมกันในโรงธรรม นั่งกล่าวคุณถา ของพระเณรว่า "ท่านผู้มีอายุหลาย ท่านทั้งหลาย จงออกอุทธาหพของ พระมหาโมคัลลานะ ท่านชื่อว่า ไม่กระทบะทั้งศรัทธา ไม่กระทบะทั้ง โคะ ทรนานเศรษฐีผู้มีความตระหนี่โดยครูเดียว กระทำให้หมดพอแล้ว ให้เขาถอนนำนาสู่พระเณรวัน กระทำไว้รังพระพี่พระศาสดาแล้ว ให้ยังอยู่ในโสดาบันผล นำอัครรรย์ พระเณรมีอุปากมาก." พระศาสดา ตรัสบอกน้อมของพวกภิภู ด้วยพระโสดาตู้อันเป็นทิพย์ เสดิมาแล้วรำภาว่า "ภิภูทั้งหลาย บัดนี้พวกเธอนั่งประชุมด้วยเรื่องอะไร กันหนอ?" เมื่อภิภูเหล่านั้นทราบถูลว่า "ด้วยเรื่องชื่อนี้" จิตร์สรรเสริญ พระเณรว่า "ภิภูทั้งหลาย ธรรมดาอันภิภูผู้ทรมาน ไม่กระทบะทั้งศรัทธา ไม่กระทบะทั้งโคะ ไม่ให้สุดยอดชา ไม่เบียดเบียน (สุล) เป็นจุด แมลงภูคล้ำเอาลงจากดอกไม้ เข้าไปหา (สุล) แล้ว ควรให้รู้พุทธคุณ, โมคัลลานะบุตรของเราก็เป็นเช่นนั้น" ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานว่า:- ๕. ยนกิ ภมโร ปูเป' วณฺฉนุต อนฺเหสุย ปลอดี ศฺมาทาย เวภำม นฺมึ จร. มุติพึ่งเที่ยวไปในบ้านเหมือนแมลงภูไม่งดงาม และกลิ่นให้ชอซา ถอนเอาแต่รสแล้ววันไปซะนั้น. ในกาลจบเทคนา ชนเป็นอุบมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปฏผล เป็นต้น. พระศาสดา ครั้นตรัสพระธรรมเทศนานี้แล้ว เพื่อจะประกาศคุณของ พระเณร แล้วให้ยิ่งจงตรัสว่า "ภิภูทั้งหลาย โมหาคัลลานะทรมานเศียคู่ผู้มี ความตระหนี่ ในบัดนี้เท่านั้นก็หาไม่, มันในกามก่อน เธอก็ทรมานเขาแล้ว ให้รู้ความเกี่ยวเนื่องกันแห่งกรรมและผลแห่งกรรมเหมือนกัน"