การสนทนาระหว่างพระสตฺตกับนางอุตตรา : หน้า 33/96

นางอุตตราขรับเอาสิ่งของทั้งหมดนั้นมาจัดแล้ว ในเวลาสร้างกิจก็ นางสิริมาพร้อมด้วยริวาร หมอบลงแทบเบื้องพระบาทของพระสตฺต. ครั้งนั้น พระสตฺตกล่าวนางว่า "เจ้ามีความผิดอะไร?" นางสิริม. พระเจ้าข้า นี่ของฉันฉันได้ทำกรรมชื่อเมื่อเป็นเช่นนั้นหญิงสาวของหมอฉันยังห้ามทาสีซึ่งเบียดเบียนหน่อมนฉัน ได้ทำอุปกรณ์หน่อมนฉันโดยแท้หน่อมนฉันรู้สึกถึงคุณของนางนี้จึงขอให้นางอัดโทษภัยเมื่อเป็นเช่นนั้น นางกล้วกะหมอฉันว่า "เมื่อพระองค์มดโทษให้จงจดโทษให้ พระสตฺต. อุดรามใด้บว่า อย่างนั้นหรือ? นางอุตตรา. อย่างนั้น พระเจ้าข้า. วานนี้หญิงสาวของหน่อมนฉัน ได้ร led เนื้อล่าที่เดือดผ่าน บนศรีษะของหน่อมนฉัน พระสตฺต. เมื่อเช่นนั้น เธอคิดอย่างไร? นางอุตตรา. หมอฉันคิดอย่างว่านัก 'จักราวะแคนบกนัก พรหมโลกยังต่ำเกินไป คุณของหญิงสาวข้าพระองค์เท่านนั้นใหญ่ เพราะหน่อมนฉันอายขา จึงได้ถูกรับทานและฟังธรรม ; ถ้าา หมอฉันมีความโกรธอยู่เนืองนานนี้ เนื้อล่าที่เดือดผ่านนี้ จงลวกหน่อมนฉันเกิด ถ้า่าไม่แล้วอย่าลวกเลย' แล้วได้แตะตาไปยังนางสิรามันนี้ พระเจ้าข้า พระสตฺตกล่าวว่า "ดิละ ดีละ อุดราก การชนะความโกรธอย่างนั้นสมควร. ก็ธรรมดาคนมักโกรธ พึงชนะด้วยความไม่โกรธ, ค่านี้เขาตัดพ้อเขา พิงชนะได้ด้วยความไม่ค่า (ตอบ) ไม่ตัดพ้อ (ตอบ), คนตรงนี้จึง พึงชนะได้ด้วยการให้ของตน, คบงัพูดเทิง พึงชนะได้ด้วยคำจริง" ดังนี้แล้ว จิ่งตรัสพระกถานี้ว่า :-