ข้อความต้นฉบับในหน้า
โดยมั่งอื่น พระศาสดาเสด็จเที่ยวไปเพื่ออินทขาม พร้อมด้วยภิกษุ ๕๐๐ รูป ได้เสด็จไปสู่ประตูเรือนของบุตรทั้งหลายของเศรษฐีนี้ บุตรเหล่านั้นได้ถวายภิกษาหารแก้วิชงามสูง มีพระพุทธเจ้าประมาณ ๙๐๐ สองนิ้วและในบุตรทั้งหลายของท่านมีอยู่หรือ?
พระสงฆ์ผีอายุคันหาว่ามะในภูเขาทองและบุตรเหล่านั้นของผมยอมไหม
ภิกษุเหล่านั้นจึงกล่าวว่า “พระคุณธรรนี้ พูดไม่จริง พยายามพระอรหัตผล”
พระศาสดาตรัสบังคำของภิกษุเหล่านั้นแล้ว ตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ตันหาหรือมานะในภูเขาทองและบุตรเหล่านั้นของบุตรของเรา ย่อมไม่มี” ดังนี้แล้ว
เมื่อจะแสดงธรรม จิงตรัสพระคาถานี้ว่า:-
13๓. โย โยติ นัปนดูวาน อนาคาโร ปริพพเทช
คุณหาวญิปรกิญฺฉ ตมฺหํ พุทํ รุจํ นํ พุทธํ พุทธํ พุทธํ
ผู้ใด ละติณฑานาในโลกนี้ได้แล้ว เป็นผู้ไม่มีเรือน
เว้นเสียได้ เราเรียกผู้มีนตันและภพอันสิ้นแล้ว
ว่า เป็นพราหมณ์
ในกลออบเทษบ คบทเป็นอันมากบรรลอริยะผลทั้งหลาย มีโสภิตติผล
เป็นดังนี้แหละ