ข้อความต้นฉบับในหน้า
หญิง ๒ คนเ็งกันเพราะเด็กชภูละ
ก็หญิง ๒ คนกำลังอาบน้ำอยู่ในอ่างน้ำอุ่นงามตาเห็นภาชนะนั่นถูกน้ำพัดมาอยู่ หญิงคนหนึ่งพูว่าภาชนะนั้นเป็นของฉัน คนหนึ่งพูว่ากว่า"สิ่งที่มีอยู่ในภาชนะนั้นเป็นของฉัน." เมื่อภาชนะดังแล้วจึงจับภาชนะนั้นวางไว้บนกบ เปิดดูเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งพูว่ากร"เด็กเป็นของฉันที่เดียวเพราะฉันกล่าวว่า ภาชนะเป็นของฉัน" คนหนึ่งพูว่ากว่า "เด็กเป็นของฉันเพราะฉันกล่าวว่า สิ่งที่มีอยู่ในภาชนะเป็นของฉันที่เดียว."
หญิงทั้งสองนั้นเงียบกัน ไปสู่ศาลวินิจฉันแล้ว แจ้งเนื่องความนั้นเมื่อพวกอำมาตย์ไม่สามารถจะวินิจฉัยได้จึงไปสู่สำนักพระราชา
พระราชาทรงตัดคำของหญิงทั้งสองนั้น จึงตรัสว่า "เจ้าของเอาเด็กเจ้าของเอาภาชนะ."
ก็หญิงผู้ที่ได้เด็ก ได้เป็นอุปฐากของพระมาหากจงอยู่นเกราะ เพราะเหตุนี้ หญิงนั้นจึงเลี่ยงทารถนั้นไว้ ด้วยคิดว่าจักให้เด็กนีบวชในสำนักของพระเจ้า"
เหตุที่เด็กนั้นได้รับตั้งชื่อว่านิฮะ
ผมของเด็กนั้นได้ปรากฎรงรง เพราะมณีมหรรณวก็ล่างออกไม่หมดในวันที่เด็กนั้นเกิด เพราะเหตุนี้ ชนทั้งหลายจึงตั้งชื่อเขาว่า"รัศมิละ"นั้นแหละ.
ในเวลาที่เขาเดินได้ พระเจ้าเข้าไปสู่เรือนนั้นเพื่ออินทบทดุ อบาศิกานิมนต์พระเจ้าให้นั่งแล้ว ได้ถวายอาหาร.
พระเจ้าเห็นเด็ก จึงถามว่า "อุบาลีกา ท่านได้เด็กหรือ?"
อุบาลีกาเรียนว่า "ได้ เจ้าค่ะ, ดินฉันเลี้ยงเด็กนี้ไว้ด้วยหวังว่า 'จักให้บวชในสำนักของท่าน' ขอท่านจงให้บาวาร จึงนี้แล้ว ได้ถวายแล้ว.