เรื่องราวของโชคเศรษฐีและผ้าถ่มผล : หน้า 73/96

ก็ในเวลาพวกชนนถามว่า "นี่อะไรน่ะ?" ก็อบว่า "เมื่อพวกฉันจะแย้ผ้าคงผลึ่งมีค่ามากผืนหนึ่ง ผู้ซื้อไม่มี พวกฉันแม้จะถือเที่ยวไปอยู่ ก็กลัวโจรเพราะเหตุนี้น่ะ พวกฉันจักเผามันเสียและจงจัดไป." พวกบุรุษพบโชคเศรษฐี ครั้งนั้น โชคเศรษฐีเห็นพวกเขาถามว่า "พวกนี้ทำอะไรน่ะ?" ฟังเมื่อความน่ะแล้วให้เรียกถามว่า "ผ้าถ่มผลมีค่าเท่าไร?" เมื่อพวกเขาบอกว่า "มีค่าแสนหนึ่ง" จึงสั่งให้ทรัพย์แสนหนึ่งบอกว่า "พวกท่านจงให้ (ผ้าผืนนั้น) เก่าต่อสีควาดซู้มประชุมทายากเถอะ" แล้วส่งให้ในมือของพวกเขาน่ะ แล้วสั่งให้ในมือของพวกเขานั้นแหละ ทาสนั้นรับเอาผ้าถ่มผลแล้วร้องให้ "ไปสำนักของนาย" บอกว่า "นายเมื่อความผิดมืออยู่ประหารฉันเสีย ไม่ควรหรือ? เพราะเหตุไร จึงส่งผ้าถ่มเนื้อหยาบอย่างนี้แก่ดินัน? ดินันก็จะรู้หรืออิทธิผ้าถ่มผลผืนนี้อย่างไรได้?" โชคเศรษฐี: ฉันไม่ใส่ใจให้เจ้าประโยชน์แก่การนุ่งหรือการหมั่นนั้นแต่งผ้าถ่มผลผืนนี้ไปให้เจ้า เพื่อความจะให้บำบัดได้แล้ววางไว้ใกล้ที่นอนของเจ้า ในเวลาจะนอน เช็ดที่สังแล้วกล้วยน้ำหอม (ต่างหาก) เข้าไม่อาจทำกิจแม่นั้นได้หรือ? ทาสนั้นกล่าวว่า "ถ้าจะนะ ดินันอาจเพื่อจะทำก็น่ารับเอาไปแล้ว." ฝ่ายบุรุษเหล่านั้นเห็นเหตุนันแล้ว จึงไปสำนักเศรษฐีของตน เมื่อเศรษฐีกล่าวว่า "พ่อพังหลาย ตระกูลแห่งเศรษฐีฉันพวกเจ้าเห็นแล้วหรือ?" เรียกว่า "นาย ท่านจะมีอะไร สมบัติชื่อหุบนั้นของเศรษฐีชื่อโจโฉกะ มีอยู่ในกรงราชดา" จิงบอกสมบัติในเรือนทั้งหมด แล้วบอกเรื่องราวนั้น. เศรษฐีฟังคำของบุรุษเหล่านั้นแล้วมีใจอันดี คิดว่า "บัดนี้ เราจักได้บวก" จึงไปสำนักของพระราชา กราบทูลว่า "ข้าแต่สมเด็จเทพ ข้าพระองค์มีประสงค์จะบวช" พระราชตรัสว่า "ดีละ มาหาเศรษฐี ท่านจงบวชเถิด."