เรื่องเศรษฐีและการแบ่งปันข้าว : หน้า 39/96

ชนเหล่านี้แม้เมื่อข้าวเปลือกที่ฝังไว้ในหลุมในแผ่นดินหมดสิ้นแล้ว พังคนที่บาปไว้ที่ฝาแล้วเช่นยังอัครภาพให้เป็นไปด้วยข้าวเปลือกที่ได้แล้วจากฝานนั้น ครั้งนั้นภรรยาของเศรษฐีขึ้นนี้ มีความหวรอบง่ายนี้เองซ่อมอยู่ พังคนที่เหลืออยู่ในส่วนแห่งหว่านหลายลงแล้วเช่นได้ข้าวเปลือกประมาณหนึ่งใส่ไว้ในหม้อใบหนึ่งเพราะความกลัวแต่โครวว่า "ในเวลาฉุกฉายตกภัย พวกโครมีมาก" ปิดแล้วฝังตั้งไว้ในแผ่นดิน ลำดับนั้น เศรษฐีจากที่บรรจุแห่งพระราชาแล้ว คำกล่าวกะนางว่า "นางผู้เจริญ ฉันหิว อะไรๆ มีไหม?" นางนั้นไม่ได้กล่าวถึงสิ่งที่อยู่ว่า"ไม่มี" กล่าวว่าจะ"นาย ข้าวสารมีอยู่นานนึ่ง." เศรษฐี ข้าวสารนานหนึ่งนึ่นนั้นอยู่ที่ไหน? ภรรยา. ฉันฝังตั้งไว้เพราะกลัวแล้ เศรษฐี. ถ้ากระนั้น หลอดจงจุดมันขึ้นมาแล้ว หุ่งต้มอะไรๆเกิด. ภรรยา. ถ้าเราจักต้มข้าวต้ม ก็ก็เพียงพอ กัน ๒ มือ ถ้าเราจักหุงข้าวสวย ก็ก็เพียงพอเพียงมือเดียวเท่านั้น. ฉันจักหุงตั้งอะไร่? นาย. เศรษฐี. ปัญอย่างอ่อนของพวกเราไม่มี พวกเราตอบรับโอกาสข้าวสอวย แล้วก็จักตาย. หลอดจงหุงข้าวสวยนั้นแหละ. ภรรยาแห่งเศรษฐีนี้หุงข้าวสวยแล้ว แจกให้เป็น ๕ ส่วนคอกข้าวสวยส่วนหนึ่งวางไว้กั้นหน้าของเศรษฐี. *อาจหมายเหตุนี้คือ ๔ ทนาน กึ่งอาจหมาย ๒ ทนาน. เล่าเรื่องเศรษฐี คาถาธรรมบท ฉบับพิเศษ