ข้อความต้นฉบับในหน้า
นางอุตตราได้โอาสทำบุญ
แม้นางอุตตราเอง นิมนต์ก็ญา สูงมีพระพุทธเจ้าเป็นประมุขว่า "บ้านแต่พระองค์ผู้เจริญขอพระองค์อย่าเสด็จไปที่อื่น พึงรับภิกษาในเรือนนี้แห่งเดียวดาลถึงเดือนนี้" รับปฏิญาญของพระศาสดาแล้วมีใจยินดีว่า "บัดนี้ เราจักได้เพื่อปฎิญาญพระศาสดาและฟังธรรมตั้งแต่บัดนี้ไป ตลอดจนถึงวันมหาปวารณา" "เที่ยวจัดแจงกิจกุฌฎอย่างในโรงครัวใหญ่ว่า "พวกท่าน จงต้มข้าวต้มอย่างนี้จงนี้ขนมอย่างนี้"
สมมี ภรรยา มีศรัทธา ศีล จาจะ ปัญญา (ศรัทธา ศีล ธรรม)
ถ้าเสมอกันก็จอกันทุกชาติ เป็นคู่บุญ คู่บารมี
ถ้าไม่เสมอกันก็จอกันแค่ชาตินี้ เป็นคู่เวร คู่กรรม
ครั้งนั้น สามีของนางคิดว่า "พรุ่งนี้เป็นวันมหาปวารณา" ยืนตรงหน้าบ่ายหน้าไปทางโรงครัวใหญ่ ตรวจดูอยู่ด้วยคิดว่า “นางอันธพลนั้น เทียวทำอะไรอยู่หนอเเล?” แล้วเห็นคิดเศรษฐีซินนั้น ขมุกขมัวมอไปด้วยเงือ ปรอ ด้วยแก้ม มอเม็ดด้วยดำและเขมา เที่ยวจัดทำอยู่เช่นนั้น จึงคิดว่า "พุโธ่หญิงอันธพล ไม่สวยสมบิตมิสิริเช่นนี้ในฐานะเห็นปานนี้" กลับมามีดินดำว่า 'เราจะปฏิญญาสมะเสรีนะโลน, เทียวไปได้" จึงหัวเราะแล้วหลบไป
เมื่อเศรษฐีบุตรนั้นหลบไปแล้ว นางสิริมาชื่นยืนอยู่ในที่ใกล้ของเขาคิดว่า "เศรฐบุตรนั้นมองดูอะไรหนอเเล จึงหัวเราะไปทางหน้า ดังนั้นแล้ว เห็นนางอุตตรารแล้วก็ว่า "เศรฐบุตร นี่หัวเราะก็เพราะเห็นนางคนนี้, ความชิดชมของเศรฐบุตรนี้จึงมีเก็บงำเป็นแน่"