เรื่องเศรษฐีและพระเคราะห์ดุษฎีลาย : หน้า 68/96

เศรษฐีกราบทูลว่่า‘ข้าแต่สมมติเทพ ถั่นนั้นนั้นจำเดิมวันนี้ ขอพระองค์จงประทับนั่งด้วยแสงสว่างแห่งแก้วมณี’ แล้วได้ถวายน้ำเงินนี้อันทามิได้ใหญ่ประมาณท่าผมแดงโมน. พระราชทอดพระเนตรเรือนแล้ว ตรัสว่า “สมบัติของโคตะมากจริง” นี้เป็นเรื่องเกิดของพระโคตะกะก่อน เด็กหญิงถูกมดกัดเอาลงน้ำ บัดนี้ พึงทราบการอุบัติของพระเคราะห์ชื่อ“ดุษฎีลาย” ความผิดสามว่าในกรุงพาราณสท์”ได้มีชิตของเศรษฐีคนหนึ่ง เป็นผู้มีรูปสวย มารดาบิดาให้หญิงคนใช้ไว้นกหนึ่งเพื่อชักนางในเวลางามมีอายุราวๆ ๒๖ ปี ให้อยู่ในห้องอันมีริสนผนังบนชั้นบนแห่งปราสาท ๓ ชั้น. วันหนึ่ง วิทยาธรนหนึ่งกำลังเหาะไปทางอากาศ เห็นนางกำลังเปิดหน้าต่าง แลดูภายนอกอยู่ เกิดความสนเท่จ จึงเข้าไปทางหน้าต่างแล้วได้ทำความเชยชิดกันนาง. นางอาศัยการอยู่รวม (หลับนอน) กับวิทยาธรนั้นตั้งครรภ์แล้ว ต่อกลาวไม่นานเลย. ลำดับนั้น หญิงคนใช้จะเห็นเหตุนี้แล้วจึงกล่าวว่า“คุณนายนี้อะไร่น่? อันนางบอกว่าสิบเจ้่ายบอกใคร” จึงได้เป็นผู้มีเสียงเพราะกลัว. โดยทางล่วงไป ๑๐ เดือน แมงกลอดลูกครรแล้ว ให้หญิงคนใช้บนาฎชนะใหม่มา ให้เด็กนั่นนอนในภาชนะนั่นแล้ว ปิดภาชนะนั้นเสีย วางพวงดอกไม้ไว้ข้างบน สังหญิงคนใช้ว่า“เจ้าของเอศรีพระเกียรติยานนี้ไปลอยเสียในแม่น้ำ คงถ้าถูกใครๆ ถามว่า “นั่นอะไร? เจ้าพังบอกว่า “พลีกรรมของคุณนายของฉัน” หญิงคนใช้ยังนั้นได้ทำอย่างนั้น. ๖๙ คาถาธรรมบท ฉบับพิเศษ เล่าเรื่องเศรษฐี