ข้อความต้นฉบับในหน้า
ได้นิว่า พระองค์ทรงมีพระปริตอย่างนี้ว่า "ชมเป็นอันมาก ย่อมมาสู่
สำนักงานพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ในเวลาก่อนภัณฑ์ง ในเวลาหลังภัณฑ์
เมื่อชนนั้นคือเอรัลนะทั้งหลายไปอยู่ พวกเราไม่อาจห้ามได้ ถามูพี
พิธีดีเตือนว่า เมื่อรัตนะประมาณเท่านี้เราโปร่งลงแล้วที่บริเวณ พระศาสดา
ไม่ห้ามปรามอุปัชฌาองค์พระองค์ แม่ผู้นำ (รัตนะ) ไปอยู่ ดังนี้แล้วทำความ
อามตในเรา เป็นผู้เข้า ถึงจึงว่า
เพราะเหตุนี้ พระศาตดาจึงได้ประทับอยู่แล้ว
เขาตั้งการรักษานะที่จะปลี่ยนไว้รอบพระอัครณัฏฐู
แม่กูฏพีตั้งการรักษาไว้โดยรอบ สั่งมนุษย์ทั้งหลายว่า "พ่อ พวกเธอ
จงห้ามชนทั้งหลายผู้ถือเอา (รัตนะ) ด้วยพวก หรือด้วยกระเช้าและกระสอบไป
แต่ฉันอย่าห้ามชนผู้ถือเอาด้วยมือไป" แมในภายในนครก็ให้บอกว่า "รัตนะ
๑) ประกาศอเราโปร่งลงแล้วที่บริเวณพระคันธกูฏ มนุษย์หญิงใจทั้งหลาย
ผู้ฟังธรรมในสำนักงานพระศาสดาแล้วไปจึงถือเอาดีมือทั้งสอง มนุษย์ทั้งหลาย
แมถึงสุขแล้ว ถึงถือเอาด้วยมือเดียว
ได้ยินว่า เขาได้ความคิดอย่างนึงว่า "ชมทั้งหลายผู้มีศรัทธา ประสงค์
จะฟังธรรมก่อนจึงจะแ๋ไปก็เดียว ส่วนผู้ไม่มีศรัทธา ไปด้วยความโลกในทรัพย์
ฟังธรรมแล้ว ก็จากพันจ์จากทุกปีได้" เพราะเหตุนั้น เขาจึงให้บอกอย่างนั้น
เพื่อขอการสงเคราะห์น
มหาถือเถอะนะทั้งหลายตามกำหนดที่เขาบอกแล้วนั้นแน่ เมื่อตนจะ
ที่เขาโปร่งไว่คราวเดียว หมดแล้ว เขาจึงให้โปร่งเรื่อยๆ โดยง่องแถว
เพียงเข้า ถึง ๓ ครั้ง อันนี้ เขาวางแก้วอิ้นจีนหามีได้ประมาณเท่าพลกแต่งโม
แทบบาทมูลของพระศาสดา
ได้นิว่าเขาได้มีความคิดอย่างนี้ว่า "ชื่อว่าความอิ่มจักไม่มีกัณษ์ทั้งหลาย
ผู้ดูใครมีแห่งแก้วนี้ พร้อมด้วยพระรัศมีอันมีสิสอของคำแตพระสรีระของ
พระศาสดา" เพราะฉะนั้น เขาจึงได้ทำอย่างนั้น แม้มหาชนก็ลดุไม่อิ่มเลย