พระกันธกูและพระศาสดา : หน้า 55/96

เพื่อะโปรพระสรีระด้วยสายแห่งเสราะทั้งหลาย อันตั้งขึ้นแล้วด้วยกำลังลม ในกาลแห่งพระตาฎประทับนั่งภายในแล้ว กระเบื้องที่อดพระกันธกูให้สำเร็จด้วยทองคำอันสูปลิ้ง ทาง (กระเบื้อง) สำเร็จด้วยแก้วประพาตตอนล่าง กระเบื้องมงสำเร็จด้วยแก้วนี้ พระกันธกูนี้ได้ต้องงดงามคุณจงลำแกน ด้วยการน่ะนี้. พระกันธกูนี้ได้ต้องอยู่ดงามคุณจงลำแพน ด้วยประการนี้ คุุณดีชื่ออปราชิตยังพระกันธกูให้สำเร็จด้วยอาการอย่างนี้แล้ว จึงเข้าไปหาเทพะเจรผู้ชาย เรียว่า "ท่านขอรับ พระกันธกูสำเริ็จแล้ว. กระผมหวังการใช้สอยพระกันธกูนี้ให้เสร็จก็แล้ว" พระกันธกูนี้เข้าไปฝ่าพระสาถากราบน vell ท่าว่า“พระเจ้าข้า ทรงทราบว่า กุฏิผู้ใ้นี้สร้างพระกันธกูนี้เพื่อพระองค์ บัดนี้ เธอหวังการใช้สอย” พระศาสดาสีดูลูกจากอาณะแล้วเสด็จไปสู่ที่เฉพาะหน้านพระกันธกู ทอดพระเนตรกองรัตนที่มองรอบพระกันธกู ได้ประทับยืนอยู่แล้วที่ชุมแห่งประตูนี้เมื่อกามิ้นนั้นกราบทูลว่า “พระเจ้าข้า การรักษาจักมิแก่ข้าพระองค์เอง ขอบพระองค์จงเสด็จเข้าไปเถิด.” พระศาสดาสีดูลูกเข้าไปแล้ว. ลำดับนั้น กูญมีพราบูลพระองค์ว่า “ขอพระองค์โปรดเสด็จเข้าไปเถิดพระเจ้าข้า” พระศาสดาประทับยืนอยู่ ณ ที่นั่นนั่นแล ทอดพระเนตรดูพระเธอขาของกูญนี้ถึง ๓ ครั้ง พระเจ้าราบด้วยอาการที่พระองค์ทอดพระเนตรแล้วนั้นแล กล่าวะน้องชายว่า “มาเถิด พ่อ เธองูทูลพระศาสดาว่า การรักษาจักมิแก่พระองค์เอง ขอเชิญพระองค์ประทับอยู่ตามสบายเถิด” เขาฟังคำพระเธอแล้ว ถวายบังคมพระศาสดาด้วยเบญจางประดิษฐ์ กราบทูลว่า “พระเจ้าข้า พระองค์โยมเข้าไปที่โถนไม้แล้วไม่มีความอึดอาย หลักไปนั้นใด, อันนี้ พวกมนุษย์ข้ามแม่ว่าไม่มีความอึดอาย สะท้อนแพ้เสียได้ ฉันใด, ขอพระองค์รงเป็นผู้ไม่มีความอึดอายื้นนั้น ประทับอยู่เถิด.” ก็พระศาสดาประทับอยู่เพื่ออะไร