พระเจ้าพิมพิสารกับปราสาทของโโลติศรีเศรษฐี : หน้า 63/96

พระเจ้าพิมพิสารมีพระประสงค์จะชมปราสาท เมื่อหาชนคือเอาผ้าอาภรณ์และทรัพย์ตามความปรารถนาไปอยู่อย่างนั้น พระเจ้าพิมพิสารมีพระประสงค์จะทอดพระเนตรปราสาทของโโลติศรีเศรษฐี นั้นบ้าง เมื่อหาชนมาอยู่จึ่งไม่ได้โอกาสแล้ว ในกาลต่อมา เมื่อพวกมนุษย์น้อยลง เพราะถือเอาวัตถากรณ์และทรัพย์ตามความปรารถนาไปแล้ว พระราชาจึงตรัสสละบิตาของโโลติว่า “ฉันมีความประสงค์จะชมปราสาทของบุตรของท่าน.” ปิฎกของโโลติว่าบุตรว่า “ดีละ สมมติเทพ” แล้วไปบอกแก่บุตรว่า “พ่อ พระราชามีพระประสงค์จะทอดพระเนตรปราสาทของเจ้า” เขาพูดว่า “ดีละ คุณพ่อ ขอพระองค์เสด็จมาเถิด” พระราชาได้เสด็จไปในที่นั้นพร้อมด้วยข้าราชบริพารเป็นอันมาก. ทาสีผู้ป้องกวาดเทหยากเยื่อที่ซุ่มประตูที่ ๑ ได้ถวายมือแต่พระราชา. พระราชาทรงอายุด้วยทรงสำคัญว่า “ภรรยาของเศรษฐีจึงไม่ทรงวางพระหัตถ์ที่แขนของนาง. พระราชาทรงสำคัญถามสมัยเมื่อซุ่มประตูที่เหลือทั้งหลายว่า “ภรรยาของเศรษฐี” อย่างนั้น จึงไม่ทรงวางพระหัตถ์ที่แขนของทาสีเหล่านั้น โสภิณเศรษฐีมีตำรับรับพระราชาถวายบังคมแล้ว อยู่เบื้องพระปายงค์กราบทูลว่า “อำแตสมมติมิเทพ ขอเชิญสิตอบ้างหน้าเถิด” แก่นี้ที่ประดับด้วยแก้วมณี ย่อมปรากฏแก่พระราชา เป็นเหมือนเหวที่ลึกดัง ๑๐ ช่วงบรรษ เล่าเรื่องเศรษฐี ๒๓ คาถาธรรมบท ฉบับพิเศษ