ความปรารถนาและการอยู่ร่วมกันของเศรษฐี : หน้า 41/96

กี่แล้วรึถอยแล้วได้ตั้งความปรารถนาว่า "ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าอย่าได้ประสบเหตุเภทภัยเห็นปานนี้ ในที่ข้าพเจ้าเกิดอีกเลย ตั้งแต่บัดนี้ไปข้าพเจ้าพึงสามารถเพื่อจะให้อกอันเป็นพีชณาชาวพุทธวิปังสิ้น ไม่พึงทำการงานเสียทีด้วยมลายของตนเอง ในขณะที่ข้าพเจ้าใช้ให้คนชำระล้าง ๒๕๐ ฉบับแล้ว สนานศรียะตั้งอยู่ที่ประตูแห่งฉนเหล่านั้นแล้ว แลดูในเบื้องบนเท่านั้น ธารแห่งข้าวสาลีแดง พิ่กคลุงมายังงามทั้งหมดให้เต็มเพื่อข้าพเจ้า และผู้นี้บ่มแผลฉะงเป็นภรรยา ผู้มีนั่นแหละงเป็นหญิงสะใภ้ผู้นั่นแหละงเป็นภรรยา ผู้นั่นนับแกละงเป็นนตก พีชณาชาวพุทธในสถานที่ข้าพเจ้าเกิดแล้ว." ทั้ง ๕ คนปรารถนาให้ได้อยู่ร่วมกัน ฝ่ายอรรถของเศรษฐีนี้ ก็คือว่า "เมื่อสามีของเราถูกความหวีดเบียดเบียนอยู่เราก็ไม่อาจจะบีโคได้" จึงถอดส่วนของตนแก่พระปิฎกเจ้าแล้วตั้งความปรารถนาว่า "ข้าแต่นักผู้อạงจิ จำเดิมแต่นี้ดีฉันไม่พึงประสบเหตุเภทภัยเห็นปานนี้ ในสถานที่ฉันเกิดแล้ว องนั้น แม้เมื่อดินวาสถากกลับว่างหน้าให้อยู่ซึ่งภัตแก่ชาวชมพุทธวิปังทั้งสิ้น ดินยังไม่ลูกขึ้นเพียงใด ที่แห่งวัดฉันตักแล้ว จงเป็นของบริบูรณ์อยู่โดยเดิมเพียงนั้น ท่านผู้นั่นแหละงเป็นสามีผู้นั่นแหละงเป็นภรรยา ผู้นั่นจงเป็นทาสของข้าเถอะ" แม้ลูกสะใภ้ของเศรษฐีนั้นถ้วยส่วนของตนแก่พระปิฎกเจ้าแล้ว ก็ถึงความปรารถนาว่า "จำเดิมแต่นี้ไปดินฉันไม่พึงพบเห็นฉากภัยเห็นปานนี้ อึ้งเมื่อตื่นกระงับข้างละเลือกกระงับหนึ่งไว้ข้างหน้าให้ซึ่งภัตอันเป็นพีชณาชาวพุทธวิปังทั้งสิ้น ความหมดสิ้นไปอย่าปรารถนา ท่านทั้งสองนี้นั่นแหละงเป็นแม่ผัวและพ่อผัว ผู้นั่นแหละงเป็นสามี ผู้นั่นแหละงเป็นทาส (ของฉัน)." เล่าเรื่องเศรษฐี ๔๑ คาถาธรรมบท ฉบับพิเศษ