ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระราชาประทับใจในบ้านโคติกเศรษฐี
ครั้งนั้น พวกบูรณะถวายค้านสำหรับล้างพระพักตร์เท้าของเจ้า แล้วค้อนข้าวปายาสเปียกจากกานชนะทองคำที่มีค่าใส่เส้น วางไว้ตรงพระพักตร์ พระราชทรงเริ่มจะเสวยด้วยสำคัญว่า "เป็นโภชนะ."
เศรษฐีภูบูลวัลลว่า "บ้านต้สมติเทพ นี้ไม่ใช่โภชนะ นี้เป็นข้าวปายาสเปียก. พวกบูรณะคอดโภชนะใส่ในกานชนะทองคำใบอื่น แล้ววางไว้บนถาดเดิม." ได้ยินว่า การบริโภคโภชนะนั้นด้วยไออุ่นที่พลุ่งขึ้นจากกานชนะข้าวปายาสเปียกนั้น ย่อมเป็นเหตุบ่มิจากความสุขบ. พระราชา เมื่อเสวยโภชนาที่มีรสร่อย ค่ำได้ทรงรู้ประมาณ.
ลำดับนั้น เศรษฐีถวายบังคมท้าวเธอแล้ว ประคองอัญชลีกราบบูช่าว่า "พอที พระเจ้าข้า, เพียงเท่านี้ก็พอ พระองค์ไม่ทรงสามารถเพื่อจะให้โภชนที่ยิ่งกว่านี้ไป ให้ย่อได้."
ที่นั้น พระราชสักเขาว่า "คุหติ'เธอทำความหนักใจหรือ จึงพูดถึงภัตของตน?"
เศรษฐี. "ข้อบั้นหายได้พระเจ้ายะ เพราะภัตเพื่อหนูลของพระองค์แฃะทั้งหมดก็อันนี้แหละ, แกล้่อนนี้ก็แค่ว่าพระองค์กลัวต่อความเสื่อมฃ. พระเจ้า."
พระราชา เพราะเหตุไร?
เศรษฐี. ถ้าว่า เหตุสู้ว่าความอึดอดแห่งพระกาย จะผึงมีเกลสมติ เทพเจ้าไตร่, ข้าพระองค์ย่อมกลัวต่อว่า 'งานนี้' พระราชาเสวย (ภัต) ในเรือนของเศรษฐี. เศรษฐีจึงจักทำอะไร (ถายุเป็นแน่) พระเจ้า. ถ้าอย่างนั้น ท่านจงนำกิจไป จงนำมามา. ในเวลาเสร็จภัตของพระราชาชบรมิทราทั้งหมดก็มีโภคผลนั้นแหละ.
เล่าเรื่องเศรษฐี คาถาธรรมบท ฉบับพิเศษ