ความสำคัญของความสบายในการปฏิบัติธรรม : หน้า 34/106

เมื่อถึงเวลาหรือสภาวะดังกล่าวนี้ ความสบายภายในจะซึมซับขึ้นจากศูนย์กลางกาย เป็นความ สบายที่แท้จริง ซึ่งจะแตกต่างจากความสบายภายนอกจนผู้ฝึกรู้สึกได้ ความสบายนี้จะซึมซ่านออกผสาน กับความสบายภายนอกที่มีอยู่เดิมทำให้ความสบายแผ่ไหลออกไปถ้วนทั่วทั้งเรือนกายเป็นความสบายที่ส่งผล ต่ออารมณ์ จิตใจ ร่างกาย และสุขภาพ กระนั้น เราก็จะไม่ติดอยู่กับสบายนี้ แต่รับรู้ได้ สัมผัสได้ นำมาใช้ประโยชน์ได้ เมื่อถึงคราวทำสมาธิ ความสบายดังกล่าวนี้จะเป็นพื้นฐานในการฝึกต่อไปใจจะถูกสอดส่งเข้าไปวางนิ่งในท่ามกลางความสบายยังคง สนใจแต่ศูนย์กลางกาย กลางของความรู้สึกภายใน ความสบายจะเริ่มเปลี่ยนเป็นความสงบ ความสงบ จะทบกลับให้ยิ่งสบาย เกิดเป็นความใสสว่าง หรือส่งผลให้ยิ่งหยุด ยิ่งนิ่ง เข้าไปในท่ามกลางความสงบสบาย ถึงวาระนี้ เป็นไปได้ที่สภาวธรรมภายในจะปรากฏ เช่น ปรากฏเป็นดวงใสสว่าง ขนาดเล็กเท่าดวงดาว แวววาวอยู่ท่ามกลางความสงบสบายในกลางตัว หรือ ขนาดกลางเท่าดวงจันทร์วันเพ็ญ เด่นใสอยู่ในกายตน หรือขนาดใหญ่กระจ่างดังดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวันแต่เย็นสบายอยู่ในศูนย์กลางกายของตน แต่จะเป็นเช่นไร จะสว่าง จะสุกใส จะสบายเพียงไหน ย่อมต้องพอใจในสิ่งที่ทำได้ ขอให้พอใจในสิ่ง ที่ได้รับ และพอใจที่วางใจเบาๆ ลงไปในกลางอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย หากสภาวธรรมปรากฏจริง เป็นของจริง เรื่องความเกียจคร้านในการปฏิบัติจะไม่มีวันเกิดขึ้น ความอึดอัดไม่มี ความทุกข์ไม่มา เพราะมนุษย์ย่อม ปรารถนา ย่อมเสาะแสวงหาความสุขที่ยิ่งๆ ขึ้นไป และความสุข ความสบาย ความสงบ ที่เกิดขึ้นภายใน ไม่มีความสุนทรีย์ภายนอกใดๆ มาเปรียบเทียบได้ หากทำได้จริง สัมผัสจริง จะไม่มีวันวิ่งหนีหายห่างจากการปฏิบัติธรรมเลย และผลแห่งการปฏิบัติ ธรรมจะน้อมนำทำให้ผู้ทำได้จริงมีแต่พัฒนาไปทางที่ดี ไม่ว่าจะเป็นวาจา กิริยา ความคิด และการปฏิบัติตน เพราะผู้ที่มีความสงบภายในย่อมต้องอยู่ในที่อันสงบ สะอาด ผู้มีความสบายภายใน ย่อมยังทุกอย่างรอบตนให้ เกิดความสบาย กลายเป็นสัปปายะ จึงมีผู้พูดเสมอว่าจะแก้ปัญหาใดต้องแก้จากข้างในสู่ภายนอก เพราะ “ใจ” เป็นเครื่องกำหนด เป็นเครื่องบ่งบอก และเป็นกำลังที่จะบันดาลทุกอย่างให้เป็นไป แต่การทำสมาธิเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ทำได้ไม่ง่ายนัก เทคนิคของการนำความสบายมาใช้ จึงเป็น สิ่งจำเป็น เพราะความสบายอย่างใจที่ตั้งมั่นจะทำให้เกิดความสงบ แล้วความสงบอย่างสบายๆ จะทำหน้าที่ น้อมใจเข้าไปสู่สภาวะของสมาธิ จากนั้นสภาวะของสมาธิก็จะส่งความสบายภายในออกมาผสมผสานกับความ สบายภายนอก กลายเป็นมวลแห่งความสบายใหม่ ที่จะเป็นพื้นฐานของการทำสมาธิให้ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไป 2.2.2 ความสำคัญของความสบาย พระราชภาวนาวิสุทธิ์ได้กล่าวถึงความสำคัญของความสบายเอาไว้หลายประการดังนี้ คือ 1. ความสบายเป็นหัวใจของการปฏิบัติธรรม 2. ความสบายเป็นหัวใจสำคัญของการเข้าถึงแหล่งความสุขภายใน 1 พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา 24 มีนาคม 2535 บทที่ 2 หลักสำคัญของการนั่งสมาธิ DOU 25