คุณยายและการปฏิบัติธรรม : หน้า 97/106

คุณยายยอมตน ไปคอยดูแลเอาใจใส่คุณยายทองสุก เพื่อจะให้เขาสอนแนะว่า การปฏิบัติธรรมะ คุณยายท่านเข้าไปเอาเสื้อผ้ามาซักให้ รีดให้ ดูแลที่หลับที่นอนให้คุณยายทองสุก เวลาท่านไปพักที่บ้านคหบดี จนกระทั่งคุณยายทองสุกสอนธรรมะให้ สอนธรรมะปฏิบัติให้ คุณยายทองสุกสอนให้วางใจไว้ที่ศูนย์ กลางกายฐานที่ 7 ให้ภาวนา สัมมาอรหัง ให้ทำอย่างนี้ ได้ยินแค่นี้ คุณยายดีอกดีใจ ปลื้มปิติทีเดียว ไปปฏิบัติธรรมะในห้องก็มี บนดาดฟ้าก็มี อากาศสบาย ทำภาวนา คหบดีท่านก็ยอมให้คุณยายไป ปฏิบัติร่วมด้วย เวลาว่างๆ คุณยายจะรีบทำงานบ้านให้เสร็จ เพื่อจะได้หาโอกาสว่างแอบไปนั่งธรรมะ คืองานบ้านก็สมบูรณ์ด้วย แล้วยังมีเวลา เจียดเวลามาปฏิบัติธรรมะ ไม่ให้เจ้าของบ้านเขาอึดอัดใจ คือทำให้ งานทั้งสองอย่างบรรลุเป้าหมายทั้งคู่ ท่านก็แอบไปนั่งธรรมะ แต่การแอบไปนั่งธรรมะ จิตมันรวมได้ยาก เพราะมันระแวง กลัวเจ้าของบ้านเขาจะมาเห็น แต่ขนาดระแวง คุณยายบอกว่า มีอยู่วันหนึ่ง ใจหยุดกึก เห็นจุดเล็กๆ ท่านบอกเล็กนิดเดียว เหมือนดวงดาวในอากาศใสๆ เกิดขึ้น ที่ศูนย์กลางกายฐาน ที่ 7 ชีวิตที่อยู่ในบ้านคหบดีจะหาเวลาว่างได้ยาก พอว่างจากงานนี้เขาก็ใช้ให้ทำงานอื่นต่ออีก พอหมด งานนี้ก็ใช้งานโน้น หมดงานโน้นก็ใช้งานโน้นต่อๆ ไปเรื่อยๆ ทำให้หาเวลาว่างยาก และต้องนั่งด้วย ความระแวง จนกระทั่งวันหนึ่งนั่งได้ดีมาก เข้าถึงธรรมกาย เห็นตอนนั่งอยู่บนดาดฟ้า นี่เป็นตัวอย่างของคุณยายผู้เป็นต้นแบบ นักปฏิบัติธรรม ที่มุ่งมั่นจะเข้าถึงธรรมะ แม้ว่าภารกิจ จะมีมากสักเพียงใดก็ตาม แต่ก็ยังหาโอกาสสำหรับปฏิบัติธรรมเสมอๆ ไม่เกี่ยงด้วยเวลา สถานที่ และผล แห่งความรักในการนั่งสมาธิ อย่างไม่มีข้อแม้ข้ออ้าง ทำให้ท่านได้เข้าถึงธรรมะภายในได้ในที่สุด นับเป็นต้นแบบ แห่งการปฏิบัติที่สมควรเอาอย่างเป็นอย่างยิ่ง 7.3 มีไก่เป็นครู คุณยายบุกเข้าวัดปากน้ำภาษีเจริญเมื่ออายุสามสิบแปด เป็นชาวสวน ท่านบอกว่าในชีวิต ท่านมีครู อยู่สองคน ครูท่านหนึ่งคือ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ครูอีกหนึ่งเป็นไก่ ท่านเล่าให้ฟังว่า พอมาปฏิบัติธรรมะ ที่วัด ปากน้ำทุกวันพระและก็ทุกวันพฤหัสฯ นั่งธรรมะกัน มันก็ไม่เห็นสักทีหนึ่ง จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ท่านไปบ้านสวน มีเตาอยู่ในสวน ท่านได้กลิ่นของไหม้ ก็ไปดูที่เตาปรากฏ ว่า สะเก็ดไฟจากในเตากระเด็นมาถูกหางไก่ ควันขึ้นกรุ่นเลย ส่วนไกไม่ยอมลุก ปรากฏว่าท่านไปยกดู โอ้ มันกำลังกกไข่ มันกำลังกกไข่อยู่ ไม่ยอมลุกเลย ยอมตาย ท่านก็ยังมานึก โอ้โฮ นี่ไก่ขนาดมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน เอาชีวิตเป็นเดิมพัน กกไข่ถูกให้เป็นตัว ถ้าไม่เป็นตัวแล้วก็ไม่เลิกกก เรานี่ยังไม่เอาจริง ยังไม่ถูกเหมือนแม่ ไก่กกไข่ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านก็พูดเรื่อย ให้ถูกเหมือนแม่ไก่ ก็ไม่เข้าใจ มาเห็นตัวอย่างจริงๆ ก็เลยได้ คิดว่าคืนนี้ อย่างไรเราก็จะต้องปล่อยชีวิตให้ได้ ถ้าเข้าไม่ถึงธรรมะยอมตาย วันนั้นในยามเย็นท่านกางมุ่ง พอกางมุ้งเสร็จท่านก็คิดว่า เราปล่อยชีวิตแล้ว ทำไมเราจะต้องกลัวยุงกัดเลย ตลบมุ่งขึ้นแล้วก็นั่งอยู่ * ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง, มุขปาฐะ โครงการปฏิบัติธรรมระยะ 3 เดือน (ปทุมธานี วัดพระธรรมกาย, 2541), หน้า 37 88 DOU สมาธิ 4 เทคนิคการทำสมาธิเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย