การพัฒนาประสบการณ์ภายใน : หน้า 90/106

5. เมื่อขยับเปลี่ยนอิริยาบถ กลับมาแม้จิตหยาบกว่าเดิม ก็อย่าไปกังวลกับมัน ก็ช่างมัน ให้เริ่มต้น ใหม่อย่างง่ายๆ และอย่าไปเสียดายประสบการณ์ที่ดีกว่า เปลี่ยนอิริยาบถไม่ต้องเสียดายมัน เดี๋ยวพอเรา ทำถูกวิธี เดี๋ยวมันก็จะไปถึงจุดตรงนั้นอีกในภายหลัง 6.4.2 การพัฒนาประสบการณ์ภายใน 1. “เอาสิ่งล่าสุดเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ หมายถึงว่า เราต้องจำวิธีการนะ ว่าตอนนั้นที่เราทำได้ผลดีที่สุด ได้ดีที่สุดนั้นเราทำอย่างไร จึงมีประสบการณ์อย่างนั้น แล้วก็จำเพื่อจะได้เอามาทำต่อ เราจะได้ไม่ต้องมา เริ่มต้นใหม่ ต่อจากจุดที่เราทำได้ถูกต้องแล้วมีประสบการณ์ที่ดี ดีมากๆ จนเราประทับใจ เราต้องจำวิธีการ เอาไว้ อย่าจ๋าเอาอารมณ์อย่างเดียว” 2. “ถ้าเกิดฟังก็ให้ดูไปเรื่อยๆ อย่าไปคิดต่อว่าคืออะไร ประกอบด้วยอะไร เกิดอย่างไร อยู่ที่ไหน ให้ดูไปเรื่อยๆ โดยไม่ปฏิเสธภาพที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องคิดอะไรเลย ให้ภาพเปลี่ยนไปเรื่อยๆ มันไม่ให้เรา ดูนานหรอก ใจก็จะเริ่มคุ้นกับภาพภายใน ซึ่งชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง ให้ดูไปเรื่อยๆ จากชัดน้อย ชัดมาก ก็ดูไป เรื่อยๆ จนชัดมากๆ ถ้าเกิดเป็นแสง จากแสงน้อย แสงมาก พอเราเฉยๆ ไม่ปฏิเสธภาพที่เกิดขึ้น ไม่ปรุงแต่ง ใจก็จะเริ่มหยุดนิ่งเฉยๆ” 3. “เมื่อรักษาอารมณ์สบายได้ต่อเนื่องสม่ำเสมอ โดยไม่คำนึงว่าจะได้อะไร เห็นอะไร หรือเป็นอะไร ไม่ช้าก็จะเข้าถึงความถูกส่วน พอถูกส่วนใจก็จะหยุด พอหยุดก็ตกศูนย์วูบเข้าไป ดวงธรรมก็บังเกิดขึ้น” 4. วิธีการปฏิบัตินั้น ต้องทำอย่างสบายๆ ความจริงแล้วไม่ว่าจะอยู่ในห้องหรือนอกห้อง มันเป็นหน้าที่ ของเราโดยเฉพาะ หน้าที่ของทหารอาสาสมัครกองทัพธรรม ที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายค้นหาที่สุดแห่งธรรม เป็นหน้าที่ทั้งในห้องและนอกห้องและนอกห้องจริงๆ แล้วเป็นหน้าที่ของเราตลอดเวลา เหตุที่ประสบการณ์ ต่างกัน ทั้งๆ ที่หน้าที่ติดตัวเราตลอด เพราะว่านอกห้องเราทำอย่างสบาย ๆ มีความสุขในการทำ ในห้องนี้ เราทำตั้งใจมากเกินไป 5. เรื่องความกังวลอะไรต่างๆ ให้มันคลี่คลายออกไปให้หมด การพึงใจในประสบการณ์ของเรา ในแต่ละช่วงแต่ละตอน ทุกหนทุกแห่ง จะสร้างประสบการณ์ที่ดีขึ้นจะเป็นการพัฒนาประสบการณ์ของเรา ให้สูงขึ้นๆ ให้ละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ แค่เราทำความพึงพอใจในประสบการณ์ที่เรามีอยู่ พูดง่ายๆ คือสันโดษ ในสิ่งที่เรามีอยู่ด้วยความพึงพอใจ ถ้าเราพึงพอใจแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ใจเราไม่ได้กระสับกระส่าย ไม่ทุรน ทุราย ไม่มีความรู้สึกว่าเรามีคู่แข่ง เพราะฉะนั้นใจของเราจะสบาย พอใจสบายเข้าจิตมันก็ละเอียดลุ่มลึก ไปตามลำดับ มันก็ค่อยเป็นค่อยไปเรื่อยๆ 1 พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา, 9 กรกฎาคม 2540. 2 พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา, 19 ตุลาคม 2537. 3 พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา, 4 สิงหาคม 2537. - พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา, 4 สิงหาคม 2537 บทที่ 6 ประสบการณ์ภายใน DOU 81