แนวทางการแก้ปัญหาการเดินผ่าน : หน้า 46/258

ให้ใช้เดินก็มี ทำไมถึงขี้เกียจ มาเดินลัดสนามแถวนี้ ท่านจึงคิด หาวิธีการไม่ให้คนเดินผ่าน โดยให้พี่ประดิษฐ์ทำป้ายมาปักไว้ตรง บริเวณที่คนงานชอบเดินผ่านไปมาว่า “ห้ามเดินผ่าน” เมื่อปักป้ายไว้แล้ว เวลาท่านนั่งสามล้อท่านก็จะแวะเวียน ไปดูอยู่ทุกวัน เมื่อทราบว่าป้ายที่ปักไว้นั้นไม่ได้ผล ท่านก็คิดหา วิธีการใหม่ต่อไป คุณยายท่านจะบอกว่า “เวลายายทำงานอะไร จะค่อย ๆ กระเถิบ ๆ ดูลู่ทาง” แล้วท่านก็ให้พี่ประดิษฐ์หาต้นไม้ที่เป็น หนาม ๆ มาปลูกกันตรงทางเดินไว้ ทีนี้คงไม่มีใครกล้าเดินผ่าน แล้ว เพราะกลัวเจ้าหนามแหลม ๆ ของต้นไม้ทิ่มแทงเอา สําหรับคุณยายแล้ว ไม่มีคำว่าผัดวันประกันพรุ่ง ไม่มีค่า ว่าเอาไว้ก่อน ไม่มีคำว่าทิ้งงาน มีแต่คำว่าติดตามและตามติด คิดสิ่งใดแล้วท่านจะลงมือทำทันที ข้าพเจ้ายังมองไม่เห็นเลยว่า ถ้าท่านได้ลงมือทําสิ่งใดแล้วสิ่งนั้นจะไม่สำเร็จ แม้ท่านจะอยู่ใน วัยใกล้ ๙๐ แล้วก็ตาม เพราะท่านเป็นผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วย อิทธิบาท ๔ อย่างครบถ้วน คือ ฉันทะ เต็มใจทำ วิริยะ แข็งใจท่า ๔๖ อยู่กับยาย