การเอนหลังพักของคุณยาย : หน้า 128/258

“เดี๋ยวนี้ ยายนั่งธรรมะนาน ๆ ไม่ได้ เดี๋ยวนี้นอนดิ่งธรรมะ นึกถึงบุญกุศลไปเรื่อย หลังจากท่านนั่งรถสามล้อไปตรวจวัด หรือเดินไปตรวจที่ ครัวกลับมาแล้ว ถ้าเหนื่อยมาก คุณยายจะกลับมาเอนหลังพัก ที่ห้องเลขาฯ การเอนหลังพักของท่านไม่ใช่การนอนหลับพัก ผ่อนเหมือนผู้สูงอายุทั่วไป ถึงแม้ว่าท่านจะนอนนิ่ง ๆ แต่ไม่ใช่ นอนหลับ เวลาคุณยายเอนหลังพัก ท่านจะชอบความสงบเงียบมาก ถ้ามีเสียงที่ดังผิดปกติขึ้นมา ท่านมักจะถามว่าเสียงอะไร หรือ ไม่ก็ลืมตาขึ้นมาดู แม้ท่านไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เป็นหน้าที่ของเรา ที่จะต้องทำให้ทุกอย่างในห้องเงียบที่สุด เวลาจะเดินจะนั่งในห้อง ก็ต้องสังเกต เลือกเดินเลือกนั่งตรงบริเวณที่แผ่นกระดานแน่น ๆ จะได้ไม่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าด บางครั้งในห้องเงียบจนได้ยินเสียง นาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังเดินอยู่ เสียงดัง ติ๊ก ๆ ๆ ข้าพเจ้ามอง ดูลู่ทางแล้วคิดอยู่ในใจว่า ถ้าคุณยายถามว่าเสียงอะไร เราคง ต้องเอาเก้าอี้ปีนขึ้นไปปลดนาฬิกาที่แขวนอยู่ลงมาถอดถ่านออก เป็นแน่แท้ ข้าพเจ้ารู้สึกว่า การเอนหลังพักของท่านเป็นเพียงแต่การ เปลี่ยนจากท่านั่งสมาธิ มาเป็นการนอนทำสมาธิ ๑๒๘ อยู่กับยาย ตามสภาพ