การทำความสะอาดห้องน้ำและการปฏิบัติตนในวัด : หน้า 74/258

ด้วยความเบิกบาน สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ข้าพเจ้าลงมือขัดตั้งแต่ผนังห้องน้ำลงมาจนถึงพื้นตรงฐาน เหยียบส้วม ตรงขอบ ตรงซอกเล็กซอกน้อยขัดหมด แล้วค่อย ๆ ขัดลงไปในโถส้วม แล้วล้วงลึกลงไปในคอห่าน “ยิ่งล้วงลึก ยิ่ง ตรึกใส” ในยุคแรก ๆ ใช้มือเปล่า ๆ ไม่มีถุงมือ ใจของข้าพเจ้า ตอนนั้นไม่มีความรังเกียจเลย ใคร ๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้น คิดแต่ ว่าจะเอาบุญ และห้องน้ำที่นี่ก็สะอาดสะอ้าน น่าจัด น่าดู เสร็จ แล้วก็ใช้ขันที่อยู่ในห้องน้ำตักน้ำเปล่าราดฟองผงซักฟอกที่ปกคลุม อยู่จนหายไปหมด เหลือแต่ห้องน้ำและโถส้วมที่สะอาดเอี่ยมอ่อง ๆ ข้าพเจ้าขัดล้างห้องนํ้าเสร็จ พร้อมกับใจที่คิดว่าวิมาน ของข้าพเจ้าคงจะสว่างไสว ข้าพเจ้านั่งรถกลับมหาวิทยาลัยด้วย ความรู้สึกโปร่งเบาสบาย ใจอิ่มอยู่ในบุญ มีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ข้าพเจ้าไม่เคยทำ ก็ได้ทำที่วัดแห่งนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ ข้าพเจ้าไม่คิดว่าจะทําได้ก็ทําได้ ณ วัดแห่งนี้ นอกจากนี้ข้าพเจ้ายังเคยได้ฟังการถ่ายทอดคําสอนของ ๆ คุณยายเรื่องการใช้ห้องน้ำมาจากพี่อารีพันธุ์ คุณยายท่านสอนว่า “เวลาจะอาบนํ้าให้นั่งอาบ แล้วค่อย ๆ ตักน้ำราดตัว จะได้ไม่ เสียงดังเวลาอาบนํ้า และน้าก็จะไม่กระเด็นเปียกแฉะไปไกล เมื่อ อาบน้ำเสร็จแล้ว ให้ใช้ผ้าแห้งเช็ดผนังห้องน้ำให้แห้ง” ไม่เคยมี ๗๔ อยู่กับยาย