ความรักและการจากลา : หน้า 221/258

๓ ท่าน ข้าพเจ้านั่งอยู่ที่พื้นด้านปลายเตียง ไม่สนใจมองดูสิ่งใด อีกต่อไปแล้ว ได้แต่นั่งหลับตาเอาใจไว้ที่กลางกาย ค่อย ๆ นึก ภาพคุณยาย ในอิริยาบถที่ข้าพเจ้าชอบ ค่อย ๆ นึกให้ชัดและสวย ได้ยินเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวพูดส่งคุณยายเป็น ระยะ ๆ น้ำเสียงและการทอดเสียงของท่านเปี่ยมไปด้วยความ อ่อนโยนและเคารพรักอย่างที่สุด ข้าพเจ้านึกถึงหน้าคุณยายไปเรื่อย ๆ ใจของข้าพเจ้ารวม และสงบนิ่งดีมาก จนแวบหนึ่งของความคิด ข้าพเจ้านึกถึงความ เมตตาของคุณยายว่า คุณยายท่านเป็นผู้ให้มาโดยตลอด แม้ ตอนที่ท่านกำลังจะจากไป ท่านยังคุมบุญเอาบุญให้ลูกหลาน มันเป็นความรู้สึกที่ทําให้ข้าพเจ้าต้องยกแขนเสื้อขึ้นมาปาดน้ำใส ๆ ที่คลออยู่ในเบ้าตาทั้งสอง ใกล้รุ่งเช้าของวันที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๓ เวลา ประมาณเกือบตี ๕ ทุกอย่างในห้องค่อย ๆ เงียบเสียงลง จนเงียบ สนิท เสียงหลวงพ่อทัตตชีโวบอกทุกคนว่า “กราบลายายชะ ทุกคนก้มลงกราบคุณยายเป็นครั้งสุดท้าย แล้วท่านก็บอกว่า “พวก เราทําหน้าที่กันอย่างดีที่สุดแล้ว อย่าร้องไห้” แม้รู้ว่าวันนี้จะมาถึง แม้เตรียมใจไว้เป็นอย่างดี แม้จะ สวดมนต์ทุกวันว่า เรามีความตายเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้น ภาพสุดท้าย ๒๒๑