ข้อความต้นฉบับในหน้า
ฝูงนกกากําลังบินกลับรัง คุณยายท่านมักจะพูดว่า “หมดไปอีก
วันหนึ่งแล้ว”
บางครั้ง อารีพันธุ์จะพาคุณยายนั่งรถวนรอบลานธรรม
รอบใหญ่ เพื่อดูบรรยากาศโดยรอบ ถ้าวันไหนอากาศดี ผู้คนไม่
เยอะ ก็จะจอดรถไว้ และพาคุณยายเดินออกกำลังกายรอบ ๆ
ลานธรรมด้านในสุด บางครั้งก็พาคุณยายเดินตามสนามหญ้า
ทางลาดเนินขึ้นไปบนลานธรรม ตอนเย็น ๆ แดดอ่อน ๆ มีลม
พัดมาเอื่อย ๆ ใจสดชื่น เบิกบาน
“จากนามาเป็นวัด
สารพัดยายจัดหา
ทุ่งโล่งสุดขอบฟ้า
เหลียวมาเป็นลานธรรม”
ๆ
เสียงคุณยายเอื้อนเอ่ยบทกลอน อย่างมีท่วงทํานอง เป็น
จังหวะเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร เปล่งออกมาด้วยความเบิกบาน
ใจและภาคภูมิใจ กลอนบทนี้ข้าพเจ้ามักจะได้ยินคุณยายทองอยู่
บ่อย ๆ จนอยากจะเรียกว่าเป็นเพลงคุณยาย เพราะตามปกติ
คนทั่วไปเวลาอารมณ์ดี มีความสุข เบิกบานใจ มักจะฮัมเพลงที่
ตนเองชอบออกมา เป็นเพลงใดก็แล้วแต่เหตุการณ์ อารมณ์ และ
ยุคสมัย
๑๗๖ อยู่กับยาย