วันก่อนงานกฐินและความรู้สึกของการช่วยเหลือ : หน้า 133/258

คงเนื่องว่าอีกหลายวันกว่าจะถึงงานกฐิน หรือไม่ท่านก็ คงรู้จากข้างในว่าข้าพเจ้าเป็นคนขี้ลืม ท่านจึงย้ำกับข้าพเจ้าอีก ว่า “อย่าลืมนะ ช่วยยายบอกบุญ แล้วไปหาสมุดเขียนไว้ว่าวัน ที่... ยายจันทร์เป็นประธานทอดกฐิน ไปเขียนไว้จะได้ไม่ลืม เรา รู้หนังสือนี่” ข้าพเจ้าหยิบสมุดเล่มเล็ก ๆ ในกระเป๋าขึ้นมาเขียนไว้ตาม ที่คุณยายบอกทันที แล้วรถสามล้อของคุณยายค่อย ๆ เคลื่อน ผ่านไป ข้าพเจ้าเดินจากมาด้วยความปีติดีใจอย่างที่สุดที่คุณยาย เมตตาจอดรถสามล้อบอกบุญกับข้าพเจ้า และตั้งใจว่าจะช่วย คุณยายบอกบุญอย่างเต็มที่ ความปีติของข้าพเจ้ายังไม่หยุดอยู่เท่านั้น ข้าพเจ้าเดิน ไปที่ครัวหลังเพื่อช่วยเตรียมอาหารเลี้ยงสาธุชนมื้อเพล ขณะที่ ข้าพเจ้านั่งอยู่บนตั้งตัวเตี้ย ๆ ง่วนอยู่กับการหั่นผัก ช่วยกัน อยู่กับพี่ต่าย ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ประจำดูแลอยู่ที่ครัวหลังในช่วงนั้น เงยหน้าขึ้นมาอีกที เห็นคุณยายยืนอยู่ แล้วท่านก็ค่อย ๆ นั่งลง บนเก้าอี้ตัวเตี้ย ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ข้าพเจ้านึกไม่ถึงว่าจะพบคุณยาย ในลักษณะง่าย ๆ เป็นกันเองเช่นนี้ และนึกไม่ถึงว่าวันนี้ข้าพเจ้า จะได้พบคุณยายในลักษณะใกล้ชิดอย่างนี้ถึง ๒ ครั้ง ในเวลา ห่างกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง ข้าพเจ้าเริ่มนั่งไม่ติดตั่งตัวเตี้ย เพราะ ลมหายใจของคุณยาย ๑๓๓