ข้อความต้นฉบับในหน้า
ช่วงบ่ายทุกคนเริ่มปรับสภาพใจ เหตุการณ์จึงเหมือนสงบ
นิ่ง สีหน้าของคุณยายก็ยังดูดี จนข้าพเจ้าอดนึกในใจไม่ได้ว่า
คงยังอีกหลายเพลา กว่าราตรีอันมืดมิดนั้นจะมาถึง
ตอนค่าพอมีช่วงจังหวะเวลา พี่อารีพันธุ์จึงมอบหมาย
“ถุงสำคัญนั้น” ให้ข้าพเจ้าช่วยจัดการ ก่อนที่พี่อารีพันธุ์จะไปคุย
ปรึกษาเรื่องราวต่าง ๆ กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว ซึ่ง
ท่านจะหาโอกาสแวะเวียนมาที่โรงพยาบาลเกือบทุกวัน
พี่อารีพันธุ์บอกว่า ถุงสำคัญนี้เป็นถุงซองปัจจัยที่คุณยาย
ท่านตั้งใจเก็บไว้ทําบุญ ท่านเก็บของท่านเอง และมอบให้กับมือ
พี่อารีพันธุ์ว่าให้นำปัจจัยนี้ถวายหลวงพ่อ ข้าพเจ้ารับถุงกระดาษ
นั้นมา แม้สีออกจะซีดเก่าด้วยกาลเวลา แต่ก็ยังดูแข็งแรง มีหู
นิ้วเป็นเชือกสีดำา เปิดดูในถุงนั้น มีซองสีขาวอมน้ำตาลอ่อน ๆ
ที่มัดรวมหลายชองเข้าด้วยกันเป็นตั้งเล็ก ๆ หลายตั้ง ข้าพเจ้า
หยิบออกมาทีละตั้ง ค่อย ๆ แกะมัดออกมาเปิดดูแต่ละซอง ใน
แต่ละซองนั้นมีปีกธนบัตรที่มัดไว้ด้วยหนังยางอย่างเรียบร้อย ดู
ประณีต สวยงาม ทำให้ใจของข้าพเจ้ารู้สึกอ่อนโยนยิ่งนัก
ๆ
เมื่อนึกถึงท่านผู้ที่ได้จัดเก็บปัจจัยเหล่านี้ มโนภาพทั้งหลาย
ก็เกิดขึ้นในใจของข้าพเจ้า งานชนิดเดียวกัน แต่....แต่ละคนทำได้
ไม่เหมือนกัน แม้แต่การเก็บปัจจัย ยังส่องประกายโดดเด่นของ
๒๑๘ อยู่กับยาย