ข้อความต้นฉบับในหน้า
ขณะเดียวกันนั้นเอง พี่อารีพันธุ์ซึ่งเฝ้าคุณยายอยู่ที่ห้อง
C.C.U. ก็เปิดประตู แล้วเดินเข้ามาด้วยดวงตาที่แดงก่า พร้อมทั้ง
บอกข้าพเจ้าด้วยประโยคบางประโยค... ไม่เหลือความรู้สึกหิวหรือ
รสชาติแห่งความอร่อยใด ๆ อยู่เลย มีแต่ความรู้สึกตื้อ เหมือน
มีอะไรมาจุกแน่นอยู่ที่ลำคอ
ข้าพเจ้าวางมือจากงานทุกอย่าง แล้วเดินตรงไปที่ห้อง
C.C.U. เปลี่ยนรองเท้าสำหรับเข้าห้องC.C.U. เดินเข้าไปหาคุณยาย
จับที่แขนท่านยังคงมีไออุ่น ๆ ท่านนอนหลับตาอยู่ แม้ใบหน้า
จะดูอิดโรยเล็กน้อย แต่ก็ยังดูดีในความรู้สึกของข้าพเจ้า....ไม่มี
วี่แวว ช่างขัดแย้งกับคำวินิจฉัยของคุณหมอที่ตรวจเช็คร่างกาย
ด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ ข้าพเจ้าเดินไปที่ปลายเตียง คุกเข่า
ลง และกราบที่เท้าคุณยาย ไม่มีเสียงใด ๆ ดังออกมาจากปาก
ของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าพูดหลายสิ่งหลายอย่างกับคุณยาย
ด้วยดวงใจ และสุดท้ายหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ และสิ่งอัศจรรย์
อย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับท่าน พร้อมกับปลุกความรู้สึกฮึดสู้
ให้เกิดขึ้นกับตัวเอง
พี่อารีพันธุ์มอบหมายงานให้ข้าพเจ้ากลับไปเอาของหลาย
อย่างที่วัด โดยไม่รอช้า โดยไม่รอให้ใครมารับ ข้าพเจ้าลงมาข้าง
ล่าง เดินไปที่หน้าโรงพยาบาล เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่วัด ระหว่าง
๒๑๔ อยู่กับยาย