การปลูกต้นไม้และความรักในธรรมชาติ : หน้า 91/258

หลังโบสถ์มีต้นกันเกราเวลาออกดอกส่งกลิ่นหอม และต้นอื่น ๆ อีกเยอะแยะมากมาย.... เคยได้ฟังหลวงพี่วิชเชสโกท่านเทศน์ให้ฟัง ว่า กว่าจะเหลือเป็นต้นไม้ที่ขึ้นให้เห็นกันอยู่ทุกวันนี้ ผ่านการปลูก แล้วปลูกอีกไม่รู้ว่ากี่รอบ บางต้นปลูกแล้วก็ตายเพราะดินเปรี้ยว บางต้นปลูกแล้วก็โดนไถกลบทิ้งเพราะการก่อสร้างบ้าง แต่คุณยายก็ยังคงนำลูกศิษย์ลูกหาลงปลูกต้นไม้ครั้งแล้วครั้งเล่า บ้าง อย่างไม่ย่อท้อหรือหมดกำลังใจ ข้าพเจ้านึกในใจว่า บนพื้นที่แผ่นดินผืนแรก ๑๙๖ ไร่นี้ มี พื้นดินตรงไหนบ้างหนอที่คุณยายไม่เคยเหยียบย่างย่ำเท้าไป มี ต้นไม้ต้นไหนบ้างหนอที่คุณยายไม่รู้จักคุ้นเคย ต้นไม้ทั้งหลายเหล่านี้ปลูกด้วยหยาดเหงื่อ แรงกาย แรง ใจ และด้วยความรัก โดยหวังว่าในวันข้างหน้าจะเติบใหญ่ แตกกิ่ง ก้านสาขาออกดอกผลให้ร่มเงาและความร่มเย็นแก่ผู้ที่ได้มาพัก พิงอาศัย “ตุ๊กกรู้ กรุ๊ก ๆ ๆ “ เสียงนกเขาร้อง คุณยายบอกว่า “วัดเราต้นไม้เยอะ นกกามันยังได้มาอาศัย ถ้าอยู่ที่อื่นมาร้องจุ๊กกรูอย่างนี้ ถูกเขาจับไปขายใส่กรงหมดแล้ว” “..ยายเป็นเช่นโพธิพฤกษ์ ศิษย์ดั่งสกุณา ให้ระลึกและพึ่งพา ได้อาศัยใต้บารมี” ต้นไม้ ๙๑