การพบกันที่กุฏิ : หน้า 112/258

เดินออกมาพร้อมด้วยคำพูดบางประโยค เหมือนกับรู้และหยั่ง เข้าไปในใจของข้าพเจ้าได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ทำให้ข้าพเจ้าปีติใจ และยิ่งเพิ่มความเคารพรัก และเลื่อมใสศรัทธาในตัวท่านมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งวันหนึ่ง ข้าพเจ้าก็มีโอกาสขึ้นไปบนกุฏิ จำได้ ว่าวันนั้นพี่อารีพันธุ์ไม่ค่อยสบาย ปวดท้องจนลุกไม่ไหว ตาม ปกติพี่อารีพันธุ์จะเป็นผู้รับบุญอุปัฏฐากคุณยายช่วงกลางคืน วันนั้นจึงให้ข้าพเจ้าไปช่วยรับบุญช่วงกลางคืนด้วย พี่อารีพันธุ์ นัดเวลาให้ข้าพเจ้าขึ้นไปบนกุฏิตอน ๓ ทุ่ม พอถึงเวลา ๓ ทุ่ม ข้าพเจ้าก็ขึ้นไปบนกุฏิ อดตื่นเต้นจน หัวใจขยายพองโตไม่ได้ ข้าพเจ้าพยายามเอาใจจรดศูนย์ไว้ตลอด ตั้งแต่ก้าวขึ้นบันไดกุฏิ ที่ระเบียงหน้ากุฏิมีไฟดวงเล็ก ๆ เปิดไว้ พอให้มองเห็นทาง แต่พอเปิดประตูเข้าไปในกุฏิ ไม่มีไฟดวงไหน เปิดไว้เลย มีแต่แสงสลัว ๆ จากไฟตามถนนที่ส่องลอดเข้ามา ตามช่องหน้าต่าง ที่เปิดแง้มไว้นิด ๆ บรรยากาศดูเงียบสงบ ข้าพเจ้าจึงต้องเดินและทําอะไรด้วยความระมัดระวังเป็นที่สุด เพราะเกรงว่าจะส่งเสียงดังรบกวนคุณยาย คุณยายท่านนอน หลับตาอยู่บนเตียงแล้ว ห้องนอนของคุณยายเป็นห้องเล็ก ๆ มีเตียงตั้งอยู่ ข้าง ผนังห้องมีชั้นวางของเล็ก ๆ เหลือพื้นที่อีกเล็กน้อยทางด้านข้าง ๑๑๒ อยู่กับยาย