ความงดงามของกลอนจากคุณยาย : หน้า 177/258

แต่เพลงของคุณยายไม่เหมือนใคร ข้าพเจ้าได้ยินคุณยาย ท่องกลอนบทนี้ตั้งแต่เริ่มเข้ามาอุปัฏฐากรับใช้ท่าน จนกระทั่งถึง ก่อนหน้าที่ท่านจะไม่สบาย คุณยายก็ยังท่องกลอนบทนี้ คงไม่มี ใครท่องกลอนบทนี้ได้ความรู้สึกและไพเราะเช่นท่านอีกแล้ว ทุก ครั้งที่ท่องกลอน ดูท่านจะมีความสุข เบิกบานใจ และภาคภูมิใจ คุณยายมักจะพูดถึงที่มาของกลอนบทนี้ว่า “ไม่รู้ใครมันเอายายมา ร้อง” คงสืบเนื่องมาจากกฐินยายครั้งแรก มีคนแต่งกลอนบูชา ธรรมคุณยายว่า ลมเลาะละลิ่วรุ่ง แสงสีรุ้งทุ่งคลองสาม สดสวยด้วยสีคราม สองแขนแสนขยัน เป็นฤกษ์งามจะพลันแปลง ยายฝ่าฟันอย่างกล้าแกร่ง ร่างเล็กมีเรี่ยวแรง สร้างวัดใหญ่แจงทุกสิ่ง คุณยายทุ่มชีวิต ยอมอุทิศแม้เป็นหญิง ศิษย์เห็นยายเอาจริง มิอาจนิ่งนอนอุรา จากนามาเป็นวัด สารพัดยายจัดหา ทุ่งโล่งสุดโค้งฟ้า บัดเดี๋ยวมาเป็นลานธรรม มือน้อยมีเป้าหมาย วัดพระธรรมกายขนานนาม เป็นวัดคนใจงาม ประพฤติตามอย่างวัดไทย เหน็ดเหนื่อยหลายสิบปี กว่าวัดนี้จะเติบใหญ่ ผู้อยู่เบื้องหลังไซร้ คือ คุณยายของพวกเรา คุณยายกับพระเจดีย์ ๑๗๗