ชีวิตและความสุขของคุณยาย : หน้า 191/258

เวลาท่านน่าของไปถวายสามเณรน้อยเหล่านั้น ดูคุณ ยายท่านมีความสุข ท่านจะยิ้มกว้างเห็นฟัน แววตาของท่านมี ความแจ่มใส เบิกบานเป็นประกาย คำที่ท่านมักพูดและบอก เตือนสามเณรอยู่เสมอคือ “เณรอย่าชนนะ เดี๋ยวจะถูกเฆี่ยนเอา" แววตาที่เบิกบานแจ่มใสเป็นประกายของท่าน ทำให้ ข้าพเจ้านึกมองย้อนไปถึงภาพชีวิตของท่านในวัยเด็ก เมื่อครั้ง ยังเป็นเด็กหญิงชาวนา อยู่กับธรรมชาติและท้องทุ่ง คุณยายเป็น เด็กที่ร่าเริง เบิกบาน แจ่มใส สนุกสนาน ซุกซน จนในบรรดา พี่น้องทั้งหลาย คุณยายถูกพ่อตีมากที่สุด แม้เวลาผ่านมานาน แต่แววตาที่ร่าเริง เบิกบาน แจ่มใส ของคุณยายไม่ได้จางหายไป ยิ่งช่วงที่ท่านอายุมากขึ้นๆ ก่อนจะถึงช่วงท้ายของชีวิต ยิ่งรู้สึกว่า ท่านเป็นผู้สูงอายุที่เบิกบาน แจ่มใส และอารมณ์ดี เวลาพูดคุย กับผู้ใดใบหน้ามักมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะน้อย ๆ ในช่วงตอนเย็น ๆ พอแดดร่มลมตกแล้ว คุณยายท่านจะ ลงมาเดินออกกำลัง ยืดเส้นยืดสายรอบกุฏิข้างล่างอีก บางวัน ท่านก็เดินลงไปที่ท่าน้ำข้างหน้าเพื่อนั่งเลี้ยงปลา ช่วงหลังคุณยาย ท่านไม่ค่อยมีแรง เดินไปได้ไม่ไกลก็เหนื่อย จึงใช้การนั่งรถเข็น แต่ท่านก็ยังแวะเวียนมาเลี้ยงปลาอยู่เสมอ อุปัฏฐากมักเข็นรถ คุณยายไปใกล้ ๆ ริมฝั่งน้ำ แล้วช่วยกันบิขนมปังเลี้ยงปลาก้อนโต บ้านธรรมบาล ๑๙๑