ความรักและความจำในวัยเด็กของคุณยาย : หน้า 144/258

ลักษณะของสัตว์เลี้ยงเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ ไม่ว่าจะเป็นควาย ชื่อไอ้แอ่น หลังมันแอ่น ๆ หรือสุนัขไอ้เขียว ตัวมันสีเขียว ฯลฯ คุณยายท่านมีเมตตาต่อสัตว์เลี้ยงทุกตัว คอยหาข้าวหาน้ำให้กิน เป็นอย่างดี เมื่ออ่านถึงตอน “เพื่อน ๆ รัก และชอบเล่นกับยาย...” ท่านก็บอกว่า “ยายมีเพื่อนเยอะ เพราะยายไม่ขัดใจใคร และ ไม่อยู่ข้างใคร เล่นได้กับเขาหมด” แล้วท่านพูดถึงชื่อเพื่อนบาง คน “ป่านนี้มันยังอยู่ หรือตายไปหมดแล้วก็ไม่รู้” เมื่ออ่านถึงตอนเล่นน้ำขึ้นน้ำลง “น้ำขึ้นเพื่อนมันก็ดึงหู ยายขึ้น น้ำลงมันก็ดึงติ่งหูลง น้ำขึ้นน้ำลง ๆ ๆ ดึงหูยายขึ้น ๆ ลง ๆ จนเป็นแผล” แววตาของท่านยังระลึกถึงความสนุกสนาน เมื่อครั้งวัยเด็ก พร้อมกับเอื้อมมือมาจับที่หูข้าพเจ้า “เพื่อนมัน ดึงหูยายขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างนี้ จนหูยายตรงนี้เป็นแผล” เอานิ้วชี้ ไปตรงซอกติ่งหู “ยายชอบว่ายนํ้า ตอนนี้เห็นน้ำแล้ว ก็ยังอยากลงไปว่าย สายตาของท่านทอดมองไปที่โค้งน้ำแถวอาคารดาวดึงส์ “ไม่รู้ ว่าลงไปว่ายแล้วมันจะลืมหรือเปล่า” ความเบิกบานและรอยยิ้มที่ใบหน้าของท่าน เมื่อพูดถึง ๑๔๔ อยู่กับยาย