ความงามของการให้ในวัยชรา : หน้า 193/258

ต้องนั่งรถเข็น เวลาคุณยายนั่งรถเข็นต้องมีอุปัฏฐากติดตาม อย่างน้อย ๒ คน คนหนึ่งเป็นคนเข็นรถ อีกคนหนึ่งคอยเดินไป พร้อมกับคุณยาย ให้ท่านเห็นหน้าและคอยพูดคุยกับท่านบ้าง พาท่านออกกำลังกายบ้าง รถเข็นคุณยายผ่านมาทางประตูรั้ว ข้างหน้า เห็นสามเณรน้อยกำลังช่วยกันกวาดใบไม้อยู่ตรงบริเวณรั้ว รถเข็นคุณยายไปหยุดจอดอยู่ตรงลานถนนแถว ๆ ประตูรั้ว แล้วประตูรั้วซึ่งปกติปิดไว้ได้ถูกเปิดออก เพื่อให้สามเณรได้เข้า มา ข้าพเจ้าวิ่งขึ้นไปเอาช็อคโกแลตมาให้คุณยาย สามเณรทั้ง หมดมายืนเข้าแถว บางรูปสวมรองเท้า บางรูปมาแบบเท้าเปล่า ข้าพเจ้ามองเห็นแววตาที่แจ่มใส เมตตา เอ็นดูที่คุณยาย มีต่อสามเณร ท่านจะเอาช็อคโกแลตซึ่งมีหลากหลายรูปแบบ เป็นถุง เป็นแท่ง เป็นกล่องตามแต่ที่มี ถวายสามเณรทีละรูป แล้วยกมือไหว้ จนครบทุกรูป ขณะเดียวกันข้าพเจ้าก็มองเห็น ความปีติใจของสามเณรที่มีในอิริยาบถต่าง ๆ กัน บางรูปยิ้ม กว้าง บางรูปจ้องมองดูคุณยายตาแทบไม่กระพริบ บางรูปรับ ของจากคุณยายเสร็จแล้วก็ยืนหลับตาพริ้ม แต่ที่ประทับใจข้าพเจ้ามาก คือ พอรับช็อคโกแลตจาก คุณยายเสร็จครบทุกรูปแล้ว สามเณรรูปเล็ก ๆ วัยกำลังซุกซน ได้ชุบชิบปรึกษาหารือกันเล็กน้อย ก่อนที่จะยืนเรียงแถวกันอย่าง บ้านธรรมบาล ๑๙๓