การเรียนรู้จากคุณยาย : หน้า 130/258

ๆ ท่านบอกว่า “พอทำใจนิ่ง ๆ เงียบ ๆ สักพัก มันเห็นในที่ ไม่ว่าข้าพเจ้าจะหาเหตุผลใด ๆ มาอ้าง เพื่อชักชวนให้ท่านเอน หลังพักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วจึงไป แต่ท่านบอกว่า “ไม่ได้หรอก ยายคิดอะไรแล้วต้องทำเลย” สุดปัญญาที่ข้าพเจ้าจะทัดทานท่าน ไว้ บางวันข้าพเจ้าเข้ามารับบุญอุปัฏฐากคุณยายด้วยใจที่ไม่ ค่อยสดชื่น เบิกบาน เพราะมีเรื่องที่ครุ่นคิดกังวลอยู่ในใจ ตาม ประสาน้องใหม่ที่ยังมีอินทรีย์ไม่กล้าแกร่ง ในระหว่างที่อยู่กับท่าน คุณยายถามอะไรคำ ข้าพเจ้าก็ตอบคำ แล้วกลับมาคิดเรื่องของ ตัวเองที่กังวลอยู่ในใจต่อ แต่แล้วจู่ ๆ คุณยายก็ถามคำถามที่ไม่ เกี่ยวเนื่องกับเรื่องใด ๆ ที่ท่านถามมาก่อน แต่กลับถามคำถามที่ เกี่ยวเนื่องตรงกับเรื่องที่ข้าพเจ้าคิดอยู่ในใจ พร้อมทั้งให้ข้อคิด สอนเตือนใจข้าพเจ้าว่า “อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่” ความ รู้สึกในตอนนั้นข้าพเจ้ารู้สึกมีความอบอุ่นใจมาก ใจของข้าพเจ้า สดชื่น เบิกบาน สว่างไสวขึ้นมาทันที และนึกชื่นชมว่า คุณ ยายอาจารย์ของเรานี้เก่งที่สุด ในขณะที่คุณยายเอนหลังหลับตา นอนนิ่ง ๆ พักอยู่ ท่าน มักจะพูดหรือมีคําถามขึ้นมาเป็นช่วง ๆ ในเรื่องทั่วไป คำถาม ของท่านมักหนีไม่พ้นเรื่องวัด เรื่องกฐิน ผ้าป่า เรื่องหลวงพ่อ ๑๓๐ อยู่กับยาย