การปฏิบัติธรรมและการนั่งสมาธิ : หน้า 38/276

เพราะฉะนั้น หลวงพ่อถึงย้ำว่า กลับไปแล้วอย่าทิ้งการปฏิบัติธรรม ไม่ว่เราจะมีภารกิจมาเพียงไหนก็ตาม เพราะภารกิจที่เราทำอยู่ แม้ว่าจะทำเพื่อส่วนรวม เพื่อชาติ เพื่อเลี้ยงชีวิตแต่จริง ๆ ปลดเปลื้องแล้วเราคือตาแก่คนหนึ่งที่มีสังขารเสื่อมลงไปเรื่อย ๆ สักวันเราจะต้องไปนอนอยู่บนเตียงคนป่วย ตอนนั้นตำแหน่งหน้าที่การงาน หรืออะไรช่วยเราไม่ได้ทั้งนั้น แพทย์พยาบาลก็ช่วยได้บ้างหนอ หมูญาติผู้มาเยี่ยมก็เป็นกำลังใจเป็นกองเชียร์ แต่ถึงตอนนั้นเราต้องช่วยตัวเองนะ นี่คือวิชาชีพชีวิตของเรา เพื่อที่จะเอาภาพสุดท้ายก่อนที่เราจะลาโลก ถ้าได้ภาพสุดท้ายดีด เราก็ไปสุขดี ถ้าภาพสุดท้ายไม่ดี เราก็ไปทุกข์ การนั่งสมาธิมีประโยชน์มาก ซึ่งหลวงพ่อจะไม่พูดถึงเรื่องการคลายความเครียดในชีวิตประจำวัน แต่จะพูดถึงเรื่องจริงของชีวิต เป็นเรื่องสำคัญเลย การฝึกสมาธิ คือการขัดเกลากิใจของเรา ถ้าเราฝึกทุกวัน จิตจะถูกฟอก ถูกขัด ถูกกลั่น ถูกกลั่นไปเรื่อย ๆ โดยที่เราไม่รู้สึกตัวใจเราจะค่อย ๆ บริสุทธิ์ขึ้น และมีผลต่อเราตลอดเวลา ตั้งแต่ในชีวิตประจำวัน ก่อนปลดเกษียณ จนกระทั่งหลังปลดเกษียณแล้ว และตอนสุดท้ายของชีวิต เพราะฉะนั้น อย่าทิ้งการนั่งสมาธิ กลับไปทำต่อ นั่งให้สมุททุกวัน ตอนนี้อาจยังเห็นคุณค่าไม่เต็มที่ เพราะยังไม่เข้าถึง www.kalyanamitra.org