การฝึกปฏิบัติในธรรมะ : หน้า 42/276

หลวงพ่อ : ในการฝึกปฏิบัติใหม่ ๆ เราต้องยอมอนุญาตให้ภาพเก่า ๆ ที่เราไม่ต้องการ เช่น ภาพในชีวิตประจำดี หรือภาพในอดีตดีดี หรือในอนาคตดีดี มันผ่านเข้ามาในใจ เป็นธรรมชาติของการปฏิบัติ ที่จะต้องเจอ เพราะเราเก็บสังสมความคิดต่าง ๆ เอาไว้ พอถึงเวลา มันก็คลายตัว ออกมาทางความคิดเป็นภาพ ถ้าเราทำเอง ๆ ในที่สุด ก็จะค่อยหมดไป ต้องอาศัยการฝึกบ่อย ๆ อย่างสม่ำเสมอ ส่วนที่ใจมันเริ่มอยู่ที่ปากช่องจมูกแล้วขึ้นมาที่เปลาตา แล้วมันไม่ลงไปต่อก็ไม่เป็นไร มันอยู่ตรงไหนก็อยู่ตรงนั้นไม่ปล่อย จนกระทั่งถึงระดับที่ใจสบายอย่างแท้จริง รู้สึกมีความเบิกบาน มันก็จะลงกลางไปเองนะ ตอนที่หลวงพ่อฝึกใหม่ ๆ ก็เป็นอย่างนั้น ทั้งมิด ทั้งเมื่อ ทั้งฟุ้ง ทั้งเมื่อ ทั้งท้อ สารพัด ทำไปนานไปกับคุณยายอาจารย์ฯ ท่านก็คล้อย ๆ ประคับประคอง ก็ฝึกมาเรื่อย ๆ ไม่ใช่ปุ๊บปั๊บได้เลย ยกเว้นบางคนใช้เวลาช่วงสั้น จิตของเขารวมได้ เพราะปกติเขาเป็นคนไม่ค่อยอะไรก็เอาเวลานั้นมันก็รวมได้ แต่ของหลวงพ่อยากกว่า ของคนอื่น ก็ต้องลุ้นลูกลูกค่อย ๆ อย่างนี้แหละ บางท่านที่เคยมาปฏิบัติ ตั้งคำถามถามหลวงพ่อ ฟังดูแล้วเหมือนไม่ได้สนใจที่จะถามเพื่อที่จะเอาไปปฏิบัติจริง ๆ เช่น